In 1685 gaat de steenrijke Amsterdamse koopman Balthasar Coymans de strijd aan om het alleenrecht op de verkoop van slaven aan de Spaanse koloniën. Tegengewerkt door nietsontziende concurrenten en de Spaanse inquisitie moet hij alles uit de kast halen om de grootste slavenhandelaar ter wereld te worden.

Curaçao is het centrum van deze deplorabele handel; slaven uit West-Afrika worden door Hollandse schepen aangevoerd en door Spanjaarden opgekocht voor hun plantages en zilvermijnen in Zuid-Amerika. De machtsstrijd van Coymans heeft echter grote gevolgen: oude verdragen vervallen, waardoor de slavenvoorraad op Curaçao zich opstapelt. De Hollanders in Willemstad zijn echter niet voor één gat te vangen: als ze niet legaal kunnen handelen, dan zijn ze niet te beroerd om clandestien hun zaken te doen. Een verhaal over politiek, corruptie, hebzucht, bruut geweld en volgestouwde schepen.

ISBN: 9789460229978 – LM Publishers – Aantal pagina’s: 432 – Historische fictie

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Asiento laat goed zien hoe enorm de wereldhandel afhankelijk was van slaven, wat voor invloed dit had op de mensen die slavenhandel dreven én de impact hiervan op de mensen die tot slaaf werden gemaakt.’

Hoofdpersonages

Asiento heeft net als de twee eerdere delen (Kroesvee en In Barbarije) een flink aantal personages die ieder hun eigen visie hebben op de slavernij rondom Curaçao. Gelukkig zit ook in dit deel een overzichtslijst met de belangrijkste personages.
Balthasar Coymans onderhandelt in Cádiz, Spanje, met de Casa de Indias over het overnemen van het asientooftewel het recht om legaal in slaven te handelen met Spanje. Coymans is ambitieus en wil zich graag bewijzen tegenover zijn oudere broer. Hij is slim en weet hoe hij met de Spanjaarden moet onderhandelen. Echter, doordat hij zich steeds meer in de kijker speelt bij de Spaanse elite krijgt hij de Inquisitie op z’n dak.
Jan Claver, schipper van de Christina, is slavenhaler en komt met volle ruimen aan op Curaçao. Daar hoort hij dat Nicolas Porcio, die eerst het asiento had, grote schulden heeft bij de Compagnie en dat de zeelui van de Christinahierdoor niet liquide betaald kunnen worden. Ondertussen zitten de slavendepots van Curaçao overvol omdat de gehele handel stilligt. Jan Claver wordt gedwongen door factoor Beck een deel van de slaven op het eiland naar Porto Bello, Mexico, te vervoeren om op die manier illegaal handel te drijven met de Spanjaarden.
— Frederique

Sfeer

Aan het begin van Asiento ben je als lezer nog een beetje zoekende naar wat de verhoudingen precies zijn en wat de handelsverdragen inhouden. Daarna wordt de sfeer steeds grimmiger en is de spanning echt om te snijden. Net als zijn voorgangers is Asiento lastig weg te leggen als het je eenmaal in zijn greep heeft en blijf je er nog lang over nadenken.
— Frederique

Schrijfstijl

Asiento is net zo sterk geschreven als de twee eerdere delen. John Meilink weet de gebeurtenissen zodanig te beschrijven dat je het boek onmogelijk weg kunt leggen. Het verhaal in het boek is deels gebaseerd op het leven van Balthasar Coymans, maar met fictieve aanpassingen waardoor Asiento echt een interessante geschiedenisles is. Achter in het boek is een enorme lijst met toelichtingen en aantekeningen bij gebeurtenissen in het boek én ook nog een secundaire literatuurlijst voor als je je verder in het onderwerp wil verdiepen.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Schipper Claver hangt halverwege in het kruiswant en loert door zijn kijker. Voor de zoveelste maal telt hij het aantal geschutpoorten van zijn belager: vierentwintig stukken, twaalf aan elke breezij. Naast de boegspriet vermoedt hij nog twee jaagstukken, lange, smalle achtponders die ver dragen en in een directe achtervolging venijnig kunnen bijten.
Een half uur geleden heeft de pinas de Hollandse vlag gehesen. Daar trapt hij niet in. Om zeker te zijn laat hij het seinboek brengen. ‘Toon hem het geheime dagsein,’beveelt hij de vlagger. Die raadpleegt de codes in het boek en kiest een serie verschillend gekleurde vlaggetjes uit. Ze schieten omhoog en wapperen vrolijk in de top van de grote mast. Claver wacht op antwoord. Het duurt lang. Te lang. Uiteindelijk ziet hij een warboel aan seinen op het andere schip verschijnen. Pure nonsens. Als hij al de stille hoop had gehad dat het géén kaper was, dan is die nu definitief vervlogen.
‘Goed,’ zegt hij met een grimmige trek op zijn gezicht. Zekerheid is ook een voordeel. Hij klimt naar beneden en laat zich op het halfdek zakken.
Op hetzelfde moment verdwijnt de Hollandse vlag van het onbekende schip en schiet een lange witte wimpel naar de gaffeltop: gouden lelies schitteren in de zon.
‘Nondeju, het is een verdomde Fransoos!’ roept iemand.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: John Meilink – Kroesvee (Zonen van Jafeth #1)

Recensie: Ildefonso Falcones – De vrouwen van de…