1822. De excentrieke theateracteur Junius Booth betrekt met zijn vrouw een boerenhoeve ten noorden van Baltimore waar tien kinderen geboren worden, waarvan er zes overleven. De kinderen groeien op in de aanloop naar de Amerikaanse burgeroorlog en de jongens worden net als hun vader acteur, wat de familie Booth tot een beroemde familie maakt. Maar Junius is even labiel als geniaal en achter de schermen beginnen na de triomfen ook de schandalen en rampen hun tol te eisen, met als ultiem dieptepunt de schokkende moord op president Lincoln door de jongste zoon John.

ISBN: 9789046829820 – Nieuw Amsterdam – Aantal pagina’s: 397 – Roman

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Fascinerende familiegeschiedenis die laat zien wat er gebeurt met een familie wanneer een van hen een verschrikkelijke daad begaat.’

Hoofdpersonages

Junius Booth is gevierd theateracteur en alom bekend. Hij houdt er, voor zijn tijd, aparte gewoontes op na en wordt daardoor door zijn omgeving vaak bestempeld als een beetje gek. Zijn grote gezin woont op de boerderij terwijl hij op tournee gaat langs de verschillende theaters.
Rosalie, zijn oudste dochter, ziet alles rondom haar jongere broertjes en zusjes gebeuren. Ze cijfert zichzelf weg en wordt vaak vergeten, maar juist daardoor observeert ze dingen die anderen niet zien. Rosalie probeert de ruzies tussen haar broers vaak te sussen.
Veel van Junius’ zonen eindigen ook op de planken van het theater. June, zijn oudste zoon, heeft er niet veel talent voor maar krijgt uiteindelijk toch succes. June verhuist ver weg en ze zien hem bijna nooit.
De enige die echt door weet te breken is Edwin. Edwin weet met zijn aparte acteerstijl een nog grotere naam voor zichzelf te maken dan zijn vader. Hij heeft vaak ruzie met John over uiteenlopende dingen. John heeft ook talent voor het theater, maar wil andere dingen in het leven. John wordt uiteindelijk de bekendste Booth, de moordenaar van Lincoln.
— Frederique

Sfeer

Booth heeft vooral in het begin een raadselachtige sfeer, je weet nog niet zo goed waar het verhaal allemaal heengaat. Zodra je verder komt in het boek zie je wat Fowler doet, ze creëert de familiegeschiedenis van de Booths zonder dat ze daarbij Lincoln’s moordenaar de aandacht geeft waar hij zo naar streefde. Het maakt dat dit boek een zekere spanning heeft, juist omdat het specifieke onderwerp niet expliciet wordt aangestipt. Dit maakt dat Booth je aandacht weet vast te houden en je steeds sneller gaat lezen.
— Frederique

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Karen Joy Fowler is een tikkeltje apart, maar blijft intrigerend door de verschillende standpunten van de familieleden. De chronologisch vertelde familiegeschiedenis wordt afgewisseld met anekdotes van Lincolns leven die gelijktijdig plaatsvinden. Het boek leest aan het begin wat langzaam, maar hoe meer je te weten komt en in het verhaal zit, hoe sneller je leest.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Voor de regen begon, heeft het vuur vijf uur lang zijn gang kunnen gaan. Een groot deel van Albany is verwoest. Er zijn tien doden gevallen en een veelvoud heeft brandwonden of aangetaste longen van de rook. Zeshonderd gebouwen, bedrijven en schepen zijn in de as gelegd, alles langs de oever van de Hudson is afgebrand. Maar de brandweerlieden hebben vader ruimschoots beloond voor zijn bewonderende woorden. Het Eagle Hotel is verdwenen, maar vaders koffers zijn gered. De geruchten dat een achteloos kamermeisje de hele vuurzee heeft veroorzaakt, worden nooit bewezen.
Johnny ziet groen van jaloezie als hij het hoort. Stiekem denkt hij dat hij niet uren onder een boom zou hebben gezeten als er een brand bestreden moest worden. Stiekem verbaast het hem niet dat Edwin dat wel heeft gedaan.
Nog jaren zal er een vraag aan Edwin blijven knagen. Was zijn vader die avond in de menigte naar hem op zoek of was het puur toeval dat Edwin en hij elkaar tegenkwamen?’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Tatiana de Rosnay – De familiereünie

Recensie: Karen Rose – In alle onschuld