Loretta Thurwar en Hamara ‘Hurricane Staxxx’ Stacker zijn de grootste sterren van een enorm populair en lucratief programma van de geprivatiseerde Amerikaanse gevangenisindustrie. In uitverkochte arena’s nemen zij deel aan gladiatorachtige wedstrijden op leven en dood, met slechts één doel voor ogen: hun vrijheid. De wrede slachtpartijen worden rechtstreeks gestreamd naar huiskamers in het hele land, waar het bloeddorstige publiek er geen genoeg van kan krijgen.

Thurwar en Staxxx zijn zowel teamgenoten als geliefden, en favoriet bij de fans. Als alles goed gaat, zal Thurwar na nog een paar wedstrijden vrijkomen. Maar de bedrijven achter dit vermaak deinzen nergens voor terug om hun financiële belangen te beschermen, en de obstakels die ze voor Thurwar opwerpen hebben dan ook verschrikkelijke gevolgen.

ISBN: 9789025474225 – Atlas contact – Aantal pagina’s: 448 – Science fiction, dystopie

5 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Chain-Gang All-Stars is een amper verhulde aanklacht tegen het (Amerikaanse) gevangenissysteem en is bloedstollend spannend vanaf de eerste pagina.’

Hoofdpersonages

Chain-Gang All-Stars heeft verschillende personages die allemaal een andere kant van de gevangenisgevechten laten zien.
Loretta Thurwar en Hamara ‘Hurrican Staxxx’ Stacker laten zien hoe het systeem van de vechtshow (met dezelfde titel als het boek) er van binnenuit uitziet. Thurwar en Staxxx behoren tot dezelfde Keten (hetzelfde ‘team’). Dit houdt in dat ze niet tegen elkaar vechten, maar met leden van hun Keten tegen leden van andere Ketens. Beiden gaan ze op een andere manier om met de show rondom het vechten. Waar Staxxx probeert het beste te maken van de situatie door alle haat met liefde te beantwoorden en het publiek naar haar hand te zetten, doet Thurwar het tegenovergestelde. Thurwar heeft bijna haar vrijheid gewonnen, maar is er niet trots op. Zij schaamt zich voor wat ze van haar hebben gemaakt en weigert er nog een spektakel van te maken voor de camera’s. Dat maakt haar echter niet minder populair bij het publiek.
Will en Emily weten en zien dat het een afschuwelijk programma is, maar kunnen eigenlijk niet weg kijken en zijn fan van zowel Thurwar als Staxxx. Mari en haar groep protesteren buiten de arena juist tegen de gevechten en eisen de afschaffing ervan, een bijna onbegonnen opgave aangezien er veel geld in de gevechten en het programma eromheen omgaat.
— Frederique

Sfeer

Chain-Gang All-Stars is eigenlijk vanaf de eerste pagina enorm spannend. Je hebt aan het begin veel vragen over hoe alles nou precies werkt, maar al snel voel je zelf ook de afschuw voor de situatie waarin Thurwar en Staxxx zich bevinden. Tijdens het lezen zit je constant op het puntje van je stoel en probeert het verhaal de juiste kant op te sturen (iets waar je helemaal geen invloed op hebt). Het is onmogelijk weg te leggen.
— Frederique

Schrijfstijl

Nana Kwame Adjei-Brenyah heeft een rauwe en lyrische manier van schrijven. Zinnen hebben geregeld meer dan een betekenis en het geweld van de gevechten is vaak best behoorlijk grof beschreven. Dit maakt echter niet dat het boek moeilijk leest, integendeel, na de eerste paar hoofdstukken leest het boek als een trein.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Staxxx keek op. Ze had haar hoofd minutenlang gebogen gehouden, alsof ze in meditatie of gebed was verzonken. Ze glimlachte oprecht. Thurwar kon bijna haar afgebroken ondertand onderscheiden. Ze hoefde niet naar het gigantische scherm te kijken om te zien dat Staxxx’ ogen een zachtmoedigheid uitstraalden die Thurwar een gevoel gaven dat in de buurt kwam van angst.
‘Ik hou van jou,’ fluisterde Staxxx, terwijl ze naar Barry Harris in de verte keek. Haar laatste woorden waren dezelfde als die ze bij elk van haar laatste tien optredens op het SlagVeld had gesproken, en toen ze sprak, werden ze dan ook vermenigvuldigd door de duizenden mensen op de tribunes, die de mantra met haar herhaalden.
IK HOU VAN JOU, schreeuwde de hele wereld. Staxxx hoorde die liefdesverklaring door het stadion echoën en trok zich terug in haar lichaam om de wezenlijkheid van haar macht te ervaren. Ze was er een werktuig van, van de liefde, en bij elke doodmatch preekte ze dit principe uitdrukkelijk. Liefde, liefde, liefde. Ze drong liefde op aan deze liefdeloze ruimte, maakte er haar levensthema van. Ze toonde hun dat zij, de Hurricane, tot grote liefde in staat was, en dat zij dat ook waren, als ze goed keken. En misschien zouden ze dan op een dag begrijpen wat ze mogelijk hadden gemaakt, wat ze hadden geschapen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Boekiewoogie wrap-up 2023

Recensie: Ruth Kelly – De villa