Al honderden jaren vormt de sierkers (de ‘sakura’) een onmisbaar element in het landschap en de cultuur van Japan. Na een reeks bezoeken aan Japan raakt de in Engeland geboren Collingwood Ingram geboeid door de sakura. Hij ziet echter dat de siervariëteiten van de sakura in Japan gevaar lopen door toenemende verstedelijking en industrialisatie. Tijdens een lezing aan Japanse kersen-experts in 1926 houdt hij een krachtig betoog om het tij te keren en de sakura te behoeden voor uitsterven. Zijn oproep vindt echter geen gehoor bij de aanwezigen. Collingwood Ingram ontwikkelt zich daarop zelf tot kersendeskundige. Hij bestelt loten uit Japan om deze verder op te kweken in Engeland. Hij redt op deze manier de sakura en bewerkstelligt daarmee dat de sakura wereldwijd verspreid raakt.

ISBN: 9789400405899  – Uitgeverij Thomas Rap – Aantal pagina’s: 448 – Waargebeurd

3 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Betoverend verhaal over een welvarende Engelsman die geboeid wordt door de kersenbloesem.’

Hoofdpersonages

Collingwood Ingram werd in het jaar 1880 geboren in een bemiddeld gezin. Al tijdens zijn tienerjaren ontwikkelde hij zijn liefde voor de natuur. Vanaf 1902 bezoekt hij Japan en raakt geboeid door de kersenbloesem. Zijn interesse voor kersenbloesems neemt toe en hij kweekt variëteiten van de bomen. Bij toeval blijken ook nog eens de taihaku en de daikoku (twee zeldzame Japanse kersenvariëteiten) op zijn landgoed te staan. Na de Eerste Wereldoorlog, en tijdens de Tweede Wereldoorlog, zet Ingram zijn onderzoek naar de sakura voort. In 1948 komt zijn monografie Ornamental Cherries uit. Ingram is een excentriek persoon en zijn liefhebberij is bijna obsessief te noemen. Ingram sterft op 101-jarige leeftijd; zijn leven heeft in het teken van de sakura gestaan.
— Antoine

Sfeer

Naast de biografie van Ingram beschrijft Naoko Abe in Sakura ook de historische achtergrond van Japan, de betekenis van de kersenbloesem in de Japanse cultuur en haar eigen jeugdervaringen. Dat levert veel feiten op. En wel zo veel feiten, dat het verhaal steeds meer lijn verloor. Jammer genoeg werd het boek steeds moeilijker te volgen door de wildgroei aan deelonderwerpen.
— Antoine

Schrijfstijl

Naoko Abe geeft veel feiten en hanteert een haast wetenschappelijke schrijfstijl. Ze geeft eerder een wetenschappelijk verslag van haar studie naar Collingwood Ingram, vermengd met beschrijving van de staatkundige wording van Japan, dan dat zij een waargebeurd verhaal schrijft. Het was beslist geen sinecure om het boek uit te lezen, maar zeker groot respect voor de gedegenheid van Abe’s onderzoek, dat is voorzien van prachtige fotomateriaal.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Ingram was verbijsterd. Voor het eerst besefte hij hoe schadelijk de dramatische verschuiving van een feodale naar een moderne samenleving voor de kweekkersen was geweest. Tijdens de Sakoku-periode hadden de hoveniers van de daimyo-vorsten hun tijd en energie gestoken in het kweken van mooiere en aantrekkelijkere variëteiten. Na de Meji-restauratie, toen de daimyo hun sociale status waren kwijtgeraakt en met pensioen waren gestuurd, werden veel van hun luxueuze herenhuizen en met kersenbomen gevulde tuinen in Tokio verlaten of verwaarloosd. Andere tuinen werden veranderd in thee- en moerbeiplantages. Veel gekweekte kersen die de daimyo tientallen jarenlang hadden verzorgd, waren omgehakt of door nalatigheid gestorven.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Jayne Jubb – Elke dag bakdag

Recensie: Adam Hay-Nicholls - Charles Leclerc