Eindelijk bereikt Sep de magische stad Egriaheim. Hij hoopt er zijn toverkunsten te verbeteren, want die pakken tot nu toe rampzalig uit. Maar al snel ontdekt Sep dat dit een heel slecht moment is. Er is een tovenaar levensgevaarlijk bedreigd en verschillende aspiranttovenaars zijn aangevallen. Is het een ongeluk, een uit de hand gelopen grap, of heeft iemand duistere bedoelingen? Sep moet al zijn denk- en toverkracht inschakelen om de waarheid te achterhalen.

ISBN: 9789026154669 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 384 – Jeugdboek

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘De mysteries waar Sep Seti mee te maken krijgt, zijn steeds duisterder, wat een boeiend derde deel.’

Verhaal

We weten al van verschillende boeken over tovenaars dat er naast goede magie ook veel duistere magie bestaat. Ook in de vorige twee delen over Sep Seti, Hotel De laatste kans en De pechvuurtoren gebeurden er magische dingen die not done zijn in de tovenaarswereld.
In zijn zoektocht naar zijn eigen magie komt Sep in Egriaheim terecht, waar hij een leerplek bij mevrouw de Jonge krijgt. Hij probeert wanhopig om in ieder geval de meest simpele spreuk te laten slagen, maar raakt ondertussen betrokken bij het onderzoek naar alle aanslagen.

Sep maakt kennis met allerlei nieuwe mensen, zoals de oude herboloog Calamus en verschillende jonge tovenaars in opleiding. Ook oude bekenden uit de vorige delen, zoals inspecteur Tingieter en Angelique spelen een belangrijke rol. Gelukkig doet ook Seps kat Nachtschaduw mee, Sep zou niet zonder haar kunnen.
— Isolde

Het boek

Café De laatste druppel is het derde deel van de Sep Seti-mysteries. Het staat aangekondigd als het laatste deel van de trilogie, maar het verhaal eindigt zo dat Thornton volgens mij nog heel goed verschillende delen aan de serie kan toevoegen. Hopelijk gaat ze dat ook doen!

Voor veel series geldt dat je de boeken in theorie best los van elkaar zou kunnen lezen, maar dit is typisch een serie die je op volgorde wilt lezen. Dan begrijp je tenminste wie de hoofdpersonen zijn, wat ze hebben meegemaakt en wat ze beweegt en voelt de context vertrouwd aan. Sep Seti gewoon op volgorde lezen dus!

De cover van het boek is mooi, kleurrijk en mystiek. Ik vind het erg leuk dat de uitgever er voor heeft gekozen de originele cover te gebruiken en niet iets anders te bedenken. Voor alle drie de boeken geldt dat je de titel, in dit geval het café ziet, vanuit een donker kader, een grot of een bos. De covers passen goed bij de boeken en zullen in de boekhandel direct je aandacht trekken.
— Isolde

Schrijfstijl

Nicky Thornton heeft jarenlang een boekwinkel gerund en schrijft nu boeken. Binnenkort verschijnt haar vierde boek, hopelijk gaat haar Nederlandse uitgever deze ook vertalen!
De boeken van Thorton lezen lekker en vlot. De hoofdstukken zijn van een prima lengte. De auteur gebruikt geen moeilijke woorden. Wel onbekende woorden, maar dat heeft natuurlijk te maken met de magische setting van het verhaal.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Toen, zonder enige waarschuwing, vatte de menukaart in Seps handen vlam. Hij schrok op en stak de brandende kaart in een kan water. Meteen sprong hij overeind, waardoor de mand met Nachtschaduw erin van zijn schoot op de grond rolde. Hij keek om zich heen en hoopte dat hij deze keer de vlam had kunnen doven zonder dat iemand het had gezien.
Er steeg een kringeltje rook op, samen met de geur van verschroeid papier.
Sep tilde de mand op, pakte zijn koffer en haastte zich naar de deur. Maar net op dat moment klonk buiten een luide klap en het gerinkel van brekend servies. Heel even dacht Sep dat hij ook dat had veroorzaakt, en hij botste bijna tegen Gwen op toen die het café in holde. Ze hield beide handen tegen haar gezicht gedrukt en keek met grote, angstige ogen voor zich uit.
Buiten zag Sep een gebroken bord en een zielig hoopje aardbeiencupcake naast het slapende meisje op de grond liggen.’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Victor Piñeiro – Monsterlijke streken…

Recensie: Scott Reintgen – De held van Fabel