Recensie: Olli Jalonen – De Hemelproef | Boekiewoogie

1679. Midden in de Atlantische Oceaan, op het eiland Sint-Helena, droomt de achtjarige Angus een grote droom: hij wil in de voetsporen treden van de sterrenkundige Edmond Halley en zijn assistent worden in het verre Londen. Angus oefent voor zijn carrière als wetenschapper door overdag vogels te tellen en ’s nachts de positie van de sterren te markeren, zoals Halley hem leerde tijdens zijn bezoek aan het eiland.

Wanneer er onder de tirannieke gouverneur rellen uitbreken op het eiland, komt de vervulling van Angus’ droom plotseling dichterbij: hij wordt met een geheime brief op zak als verstekeling aan boord van een schip gestuurd om hulp te gaan zoeken bij de gewaardeerde meneer Halley in Engeland.

ISBN: 9789023959502 – Uitgeverij Mozaïek – Aantal pagina’s: 464 – Historische Fictie

*****

4 van de 5 sterren – Frederique

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Prachtig verhaal over de sterrenhemel en een jongen met een enorme honger naar kennis.’

Hoofdpersonages

*****

Angus woont samen met zijn moeder, zus Ann, broertje en neefje op Sint-Helena. Nog voor het begin van het boek zijn meneer Halley en meneer Clarke op Sint-Helena geweest om de sterren te bestuderen. Als Halley en Clarke weer vertrekken naar Londen geven ze Angus de opdracht om de hemel te blijven bestuderen. De jonge Angus heeft een enorme honger naar kennis en blijft deze taak jarenlang trouw uitvoeren.
Wanneer het onrustig begint te worden op Sint-Helena trekken Angus en zijn familie in bij meneer de dominee. Meneer de dominee leert Angus lezen en schrijven. Hij brengt hem ook de juiste manieren bij en stuurt Angus uiteindelijk naar Londen om meneer Halley om hulp te vragen.
— Frederique

Sfeer

*****

De Hemelproef heeft niet zozeer een spannende sfeer, maar meer een raadselachtige. Het boek wordt dan ook niet gedragen door spanning qua plot, want de actie begint pas als het boek over de helft is. Het boek focust op de beleveniswereld van Angus en ademt daardoor een heel eigen sfeer uit.
— Frederique

Schrijfstijl

*****

Olli Jalonen heeft een aparte schrijfstijl. Er wordt in De Hemelproef geen gebruik gemaakt van aanhalingstekens, waardoor het soms lastig te onderscheiden is wie wat zegt. Afgezien daarvan leest het boek lekker weg.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Aan meester Edmond Halley, op de twintigste mei van het jaar zestienhonderdvierenachtig te Sint-Helena. Hooggeëerde heer, het is mijn voorrecht en mijn plicht U de volledige waarheid te vertellen over de omstandigheden waarin wij, na enkele ongunstige omwentelingen, leven op dit verre eiland dat onze goede Koning onder bestuur van de Oost-Indische Handelscompagnie heeft gesteld.
Verder kom ik niet, want meneer Halley steekt de hand waarin hij de brief houdt op en gebaart dat het zo genoeg is.
Ik geloof best dat je een pientere jongen bent, dat was je vroeger al. Je was de enige daar, er waren nauwelijks goedleerse volwassenen, jij begreep en geloofde me meteen, terwijl de meeste mensen niet eens willen luisteren, onontvankelijk zijn voor feiten en het bestuderen van de hemel maar zinloos vinden. Weet je nog wat ik je allemaal heb geleerd en verteld?
Ik knik beleefd, dat wil zeggen: iets dieper. Dat heb ik thuis geoefend. De meeste beleefdheidsgebaren heb ik van meneer de dominee, want ik heb vaak naar zijn hoofd gekeken.’

Leesvoorschrift