‘De geur van groen’ gaat over Raaf, Raaf is zestien en ze is blind. Gelukkig heeft ze haar beste vriendin May-Lin die haar op school helpt als dat nodig is, met wie ze gaat shoppen en stappen. May-Lin is eigenlijk de ogen van Raaf. Ze hebben samen hun eigen wereld.
Al ziet Raaf niets, kleuren zijn belangrijk voor haar. Bij iedere kleur heeft ze een associatie, iedere kleur betekent iets voor haar en iedere kleur heeft een smaak en een geur voor Raaf. Groen is haar lievelingskleur. Groen ruikt naar vers gemaaid gras. Groen klinkt als de krekels in de tuin. En groen smaakt naar munt en frisse appels. Groen is een nieuw begin.
Op een dag gebeurt er iets verschrikkelijks en verandert alles voor Raaf. Ze raakt haar kleuren kwijt en ze moet de wereld weer opnieuw ontdekken.

ISBN: 9789048847136 – Uitgeverij Moon – Aantal pagina’s: 208 – Young Adult

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Een lief, confronterend en realistisch verhaal over een blind meisje.’

Hoofdpersonages

Raaf is blind en al wil ze een gewoon zestienjarig meisje zijn, blind zijn heeft tot toch zo zijn beperkingen. Gelukkig heeft ze May-Lin, haar beste vriendin die haar altijd helpt en zorgt dat Raaf weet hoe de wereld er uit ziet. Belangrijk is dat May-Lin Raaf niet als slachtoffer ziet of zielig vindt. Later in het boek komt ook Roan in het verhaal. Roan en Raaf worden verliefd op elkaar en ook Roan behandelt Raaf als een gewoon meisje. Hij zoekt naar manieren om haar dingen te laten ervaren, zoals schaatsen, schilderijen zien en op reis gaan.
— Isolde

Sfeer

Knap is dat Pamela Sharon heel goed de gevoelens van Raaf heeft weten te treffen. Als Raaf ongelukkig is en haar wereld helemaal zwart, is de sfeer van het verhaal ook zwart. Als Raaf het leven weer ziet zitten, worden de toon en de sfeer van het verhaal ook weer luchtiger.
— Isolde

Schrijfstijl

De geur van groen leest vlot en prettig. Het verhaal is verteld vanuit het perspectief van Raaf. Opvallend zijn de uitgebreide en treffende beschrijvingen die Pamela Sharon aan alle kleuren geeft. Iedere hoofdstuktitel is een kleur en staat symbool voor hoe Raaf zich voelt en wat zij doet en ervaart. Het is leuk om te lezen hoe belangrijk kleuren voor de blinde Raaf zijn.
— Isolde

Passage uit het boek

‘‘Nee. Ik heb je hulp niet nodig.’ Ik wel de jouwe. De woorden dreunen door mijn hoofd, en even zorgt dat besef ervoor dat ik geen adem meer kan halen. Onze vriendschap zal nooit gelijkwaardig kunnen zijn en dat weten we allebei. We hebben het er alleen nooit over, alsof het een stilzwijgende afspraak is tussen ons beiden. Ze schrikt van haar eigen woorden. De warmte van haar hand drukt op mij schouder. Ik schud haar hand van me af en begin te lopen, het maakt me niet uit waarheen, als het maar ver weg is van dit moment.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Kristof Smeyers – Raaf;…

Recensie: Kate Racculia – Tuesday Mooney gaat in het zwart