
Recensie: Patric Gagne – Sociopaat
Al sinds haar kinderjaren voelt Patric Gagne dat ze anders is: ze kent vrijwel geen angst, schuldgevoel of empathie. Eigenlijk voelt ze niets, tenzij ze steelt, inbreekt of zelfs geweld gebruikt. Later ontdekt ze dat er een woord is voor mensen zoals zij: sociopaat. Maar hoewel ze zich meteen herkent in de officiële beschrijving daarvan, ziet ze ook direct dat dit niet het hele verhaal is. Ze heeft haar leven uitgestippeld, hechte relaties en vriendschappen opgebouwd, en doet (meestal) haar best om te vermijden dat ze anderen pijn doet.
Terwijl ze probeert om haar duistere impulsen te onderdrukken en ondertussen een stabiel, liefdevol gezinsleven op te bouwen, vraagt ze zich af hoe sociopaten een plek kunnen vinden in de maatschappij. En komt ze daarachter voordat ze zelf te ver gaat?
ISBN: 9789401623261 – Xander Uitgevers – Aantal pagina’s: 416 – Non-fictie
4 van de 5 sterren – Eline
Recensie in één zin
‘Het levensverhaal van Patric, op zoek naar haar plek in de wereld.’
Hoofdpersonages
Sociopaat vertelt het verhaal van de auteur Patric Gagne. De eerste verhalen spelen zich in haar jonge jeugd af dus dan lees je over haar ouders en zusje. In de latere verhalen komen er andere personen bij.
— Eline
Sfeer
Patric begint in Sociopaat met verhalen van gebeurtenissen in haar kindertijd. Zo stal zij al op jonge leeftijd dingen van anderen en had hier vrijwel nooit spijt van. Ook de passage waarin Patric vertelt dat zij een potlood in het hoofd van een ander kind stak vond ik erg heftig om te lezen. Wat ik ontroerend vond, was dat Patric al lange tijd doorheeft dat er iets met haar is, maar het heel lang duurt voordat zij weet wat dit precies is. Sociopaat is te lezen als de zoektocht van Patric Gagne naar zichzelf.
Sommige passages vond ik wat langdradig en wollig geschreven, waardoor het verhaal zich soms met moeite voortsleepte.
— Eline
Schrijfstijl
Doordat Sociopaat is geschreven vanuit de ik-vorm door Patric Gagne zelf, werd ik al snel gegrepen door het verhaal. Ik las dit alsof de auteur haar levensverhaal aan mij vertelde. Sommige delen zijn echter wat langdradig en kwamen daardoor moeilijker op gang.
— Eline
Passage uit het boek
‘Het was de eerste keer dat ik iemand had verteld over wat er in mijn hoofd gebeurde en het verbaasde me dat ik het zo leuk vond om er met hem over te praten.
‘Het is verder niks bijzonders,’ antwoordde en ik en ik deed mijn best om niet te hoesten van de rook die ik achteloos probeerde uit te blazen. ‘Ik heb het al zolang ik me kan herinneren.’
David fronste. ‘Oké,’ drong hij aan. ‘Maar hoe vóélt het dan?’
Ik keek omlaag en trok aan het gras terwijl ik nadacht over hoe ik hierop moest antwoorden. De sprieten voelden aan als piepkleine satijnen zwaardjes tussen mijn vingertoppen. ‘Het voelt als een volle pot water op een heet fornuis,’ begon ik voorzichtig. ‘Eerst is alles vlak. Maar dan beginnen zich kleine belletjes te vormen.’ Mijn gezicht vertrok een beetje terwijl ik mezelf dwong om alles tot in detail uit te leggen. ‘Tegen de tijd dat het begint te borrelen, begin ik echt ongeduldig te worden,’ vervolgde ik, ‘want ik weet dat ik iets moet doen om te voorkomen dat het overkookt.’
‘Waarom?’ vroeg David. ‘Wat gebeurt er dan als het water overkookt?’
‘Dan word ik gewelddadig,’ antwoordde ik. Dat had ik nog nooit zo ongefilterd toegegeven. Het was bevrijdend en doodeng.’
Leesvoorschrift
Sociopaat past het best bij een donkere, regenachtige avond met een kop thee op de bank.
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen