
Recensie: Patrick van der Jagt – Caveman
In Caveman vertelt Patrick van der Jagt hoe hij thuiskomt na twintig jaar op straat te hebben gewoond. Jarenlang leefde hij zonder dak boven zijn hoofd met als enige doel geld bij elkaar sprokkelen en een slaapplek vinden. Hij was verslaafd aan cocaïne en heroïne en werkte in de prostitutie.
Tijdens Het Rotterdam Project in 2018 ontroerde Patrick miljoenen kijkers. Hij kickte af op nationale televisie, werd verliefd op de eindredactrice van het televisieprogramma, kreeg samen met haar een zoontje en is nu een succesvolle fotograaf en motivatiespreker. Dit is verhaal over (zelf)liefde, veerkracht en het keiharde leven op straat.
ISBN: 9789021049984 – Uitgeverij Luitingh-Sijthoff – Aantal pagina’s: 256 – Non-fictie
5 van de 5 sterren – Eline
Recensie in één zin
‘Het indrukwekkende verhaal van een gebroken man die weer is opgestaan.’
Hoofdpersonages
Patrick van der Jagt heeft in Caveman een deel van zijn levensverhaal geschreven. Hij vertelt dit verhaal vanuit de ik-vorm en daardoor komt het extra binnen. Je leest hoe zijn relatie was met zijn ouders, broer en zus. Maar ook de vriendinnen die hij heeft gehad. Hij vertelt over zijn contacten met anderen op straat en hoe hard je moet zijn om op straat te kunnen overleven.
— Eline
Sfeer
Caveman is een boek dat ik in één ruk uit heb gelezen. Ik kende Patrick van der Jagt van het tv-programma waarin hij gevolgd was en kon dan ook niet wachten om dit boek te lezen. Ik had al vanaf de eerste pagina een enorme sympathie voor deze man en zijn doorzettingsvermogen. Ongelofelijk om te lezen hoe diep deze man is gegaan en uiteindelijk weer is opgekrabbeld. De passages zijn erg beeldend geschreven en hierdoor komen de emoties die Patrick beschrijft extra goed binnen.
— Eline
Schrijfstijl
Caveman is vlot en beeldend geschreven. Doordat Patrick van der Jagt zijn levensverhaal direct aan jou als lezer vertelt, leest het boek vlot weg. Het boek begint met een heftige passage en maakt daarna een sprong terug in de tijd. Hierdoor werd ik als lezer direct gegrepen en was ik benieuwd hoe het zo ver heeft kunnen komen.
— Eline
Passage uit het boek
‘Met lood in mijn schoenen loop ik de trap op, richting de doucheruimte. Onderweg krijg ik een tasje met droge kleren van de hulpverlener. Ik speel nog met het idee om te vertrekken. De drugs hebben me een beetje verdoofd en opgewarmd, hoewel mijn kleren nog doorweekt zijn. Maar ik weet dat ik het moet doen, dat ik anders echt onderkoeld raak, en dan weet ik niet of ik de volgende dag nog haal.
In de doucheruimte scheren twee anderen zich aan de wastafels. Ik voel dat mijn eigen lichaamsgeur de ruimte overneemt als ik de deur achter me sluit. Nadat ik de veters van mijn schoenen heb losgetrokken, breekt direct de lucht naar buiten die werd tegengehouden door de stof. Een zure combinatie van schimmel en zweet. Ik stink afschuwelijk.
‘Hé, gadverdamme!’ roept iemand vanuit een douchehokje. De kraan wordt dichtgedraaid en een van de mannen spuit deodorant in de ruimte en besproeit ook mij ermee. Het spul prikt in mijn ogen, maar ik begrijp het wel.
De deur slaat dicht, alle mannen zijn weg.
Ik stroop de natte sokken langzaam van mijn voeten. Op sommige plekken heeft de stof zich aan mijn huid vastgezogen. Als ik harder trek, voel ik dat ik sommige wondjes opentrek. De huid is week en verrimpeld, als een vel papier dat in een plas met water heeft gelegen en is opengebarsten.’
Leesvoorschrift
Caveman lees je het best wanneer het buiten regent. Je kunt je dan een idee vormen van hoe het voor Patrick moet zijn geweest om zijn dagen buiten te slijten, in weer en wind.
Voor vrouwen of mannen?
50%
50%
Hoe dik is de pil?

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?
+ Er zijn nog geen reacties
Reactie toevoegen