Om de een of andere reden is Clark op een maandag wakker geworden en heeft hij nu al 309 keer dezelfde eentonige dag beleefd. Hij zit vast in een timeloop. Totdat dag 310 aanbreekt… Uit het niets wordt zijn altijd zo saaie wiskundeles onderbroken door iets onverwachts: Beau, een jongen die hij al die 309 vorige maandagen nog niet eerder heeft gezien, komt zijn klas binnengelopen.

Als de verlegen, sympathieke Clark besluit om eens onbezonnen te zijn en samen met de uitbundige en bruisende Beau een aantal ‘boodschappen’ door Chicago te doen, kan hij zich niet voorstellen dat deze maandag écht iets zal veranderen aan de timeloop. En hij verwacht al zeker niet dat hij in één dag zo verliefd op iemand kan worden.

Er is alleen één probleem: hoe bouw je een toekomst op met iemand als morgen nooit aanbreekt?

ISBN: 9789021488042 – Uitgeverij Volt – Aantal pagina’s: 350 – Young adult

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Als je vastzit in de tijd, hoe kom je daar dan uit?’

Hoofdpersonages

Clark is terechtgekomen in een timeloop en aan het begin van Als ik je morgen weer zie is het voor hem voor de 309e keer 19 september. Je kunt je gelijk al voorstellen hoe moedeloos het moet zijn dat voor iedereen de dag nieuw is, maar jij al voor de zoveelste keer hetzelfde moet doen en meemaken…
Dag 310 is verrassend en anders. Opeens komt Beau de wiskundeles binnenvallen en weet Clark te verleiden met hem mee te gaan. Clark beleeft de avond en middag van zijn leven. Tot de dag om 23.16 uur weer voorbij is en de wekker gaat. Het is weer 19 september.
Vanaf dat punt begint Clark steeds meer na te denken over de situatie waarin hij verzeild is geraakt en vooral over hoe hij op 20 september wakker kan worden. Hij vermoedt dat Beau ook in een timeloop zit, dezelfde als hijzelf. En dat ze moeten samenwerken om eruit te komen. Samenwerken is lastig als de ander weigert contact te hebben.
Al maakt Clark iedere keer dezelfde dag mee, je ziet hem groeien in dit boek. Hij realiseert zich bijvoorbeeld dat zijn gedrag heel bepalend kan zijn voor hoe anderen reageren en zich voelen. Hij gaat actief op zoek naar oplossingen en manieren om met Beau in contact te komen. We leren Beau iets minder goed kennen. Hij is een sprankelend en actief iemand, maar komt hij op tijd tot inkeer en gaat hij terug naar Clark?
— Isolde

Sfeer

Ik moest even op gang komen in Als ik je morgen weer zie. Het duurde een paar hoofdstukken voor het verhaal mij boeide, maar daarna werd het lastig het boek weer neer te leggen.
Enerzijds is het frustrerend en om moedeloos van te worden, zo’n timeloop waar je niet meer uitkomt. Tegelijk is het inspirerend om te lezen hoe de hoofdpersoon hoop blijft houden en niet ophoudt met zoeken naar een uitweg.
— Isolde

Schrijfstijl

Robbie Couch heeft een prettige schrijfstijl. Het boek leest vlot en makkelijk. De hoofdstukken zijn niet lang en het woordgebruik is toegankelijk. Hij schrijft behoorlijk beeldend, zonder zich uit te putten in ellenlange beschrijvingen. Na een paar dagen 19 september, waan je jezelf ook in een warm Chicago en heb je zin om ook zo’n blue velvet brownie te proeven.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Dat moet het wel zijn.
Ik had het eigenlijk eerder door moeten hebben, iemand die zonder angst auto’s steelt, met 200 kilometer per uur over de snelweg raast, en gaat naaktzwemmen op een openbaar strand op klaarlichte dag is precies zo’n persoon die weet dat er de volgende ochtend geen gevolgen aan zijn daden vast zullen zitten. Van alle mensen op aarde had juist ik het door moeten hebben, zodra ik de autosleutel van meneer Zebb in Beaus hand zag bungelen.
Maar als hij ook vastzit in Vandaag… waarom heb ik hem dan nooit eerder gezien?’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Mary Higgins Clark & Alafair Burke – Hartendief

Recensie: Lucy Diamond – De weg naar elkaar