Recensie: Tahereh Mafi – Het spel van de duivel (Alizeh #3) | Boekiewoogie

Alizeh is eindelijk uit de schaduwen gestapt als de verloren gewaande koningin van Arya. Ze heeft haar volk gevonden, en ook haar kroon; het koninkrijk van Toulan is van haar, mits ze met koning Cyrus trouwt en hem uiteindelijk vermoordt. Dat laatste zou gemakkelijk moeten zijn – iedereen weet welke gruwelijke misdaden Cyrus heeft begaan. Bovendien kon dit wel eens de enige manier zijn waarop Alizeh de Djinn zou kunnen redden. Maar hoe meer ze over de wrede koning te weten komt, hoe meer ze zich afvraagt of die vreselijke verhalen over hem wel waar zijn.

ISBN: 9789463494953 – Uitgeverij Blossom Books – Aantal pagina’s: 392 – Fantasy, Young Adult

*****

4 van de 5 sterren – Frederique

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Het spel van de duivel schreeuwt door de cliffhanger op het einde eigenlijk meteen om een vervolg.’

Hoofdpersonages

*****

Alizeh is de verloren gewaande djinn-koningin uit de profetie waar de djinn al heel lang op wachten. Ze heeft zich haar hele leven verborgen moeten houden en moet er enorm aan wennen dat ze nu op de voorgrond moet treden om haar volk te leiden. Alizeh is altijd kalm en vriendelijk tegen iedereen, ze probeert zich in te leven in de ander.
Cyrus, de koning van Toulan, heeft Alizeh ontvoerd in opdracht van Iblis, de duivel, om met haar te trouwen. Over Cyrus doen veel wrede verhalen de ronde, hij zou zijn vader hebben vermoord om op de troon te komen. Eenmaal in Toulan ontdekt Alizeh dat er veel meer achter zit dan dat.
Kamran, kroonprins van Ardounia, is ondertussen onderweg naar Toulan om wraak te nemen voor wat Cyrus Ardounia heeft aangedaan én om te zorgen dat hij door de edelen van Ardounia wordt geaccepteerd als troonopvolger. In zijn reis naar Toulan wordt Kamran bijgestaan door Hazan, Omid, Huda en Dien, die allemaal hun eigen redenen hebben om Alizeh te helpen.
— Frederique

Sfeer

*****

De sfeer van Het spel van de duivel is eigenlijk meteen intrigerend en begint sneller dan de eerdere delen van de serie (De duistere profetie & Het lot van de djinn). Doordat er nog meer verschillende perspectieven bij zijn gekomen krijg je als lezer andere invalshoeken en leer je meer van de personages. Mede hierdoor blijft het boek boeien tot de laatste pagina, op het einde wordt het echt spannend.
— Frederique

Schrijfstijl

*****

De schrijfstijl van Tahereh Mafi is sterk en meeslepend. Je merkt als lezer dat de personages door de serie heen groeien en meer met elkaar in verhouding komen te staan, de dialogen worden steeds beter en er komt meer humor in. Het boek leest als een trein en zit boordevol tropes, maar op zo’n manier dat het toch origineel is.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Hij nam aan dat ze de duivel zag als haar vriend, dat ze deelgenoot was in de plot om zichzelf op te dringen aan zijn koninkrijk. Die overtuiging had hij in zijn hart gekoesterd, zelfs toen zijn twijfels over haar al snel werden weerlegd en elke onthulling van haar onschuld vernietigende scheuren in zijn pantser liet ontstaan. Dat haar persoon niets aan te rekenen viel, dat ze geen deal met de duivel had gesloten, dat ze evengoed door Iblis werd bespeeld als hij…
Dat was erger. Oneindig veel erger.
Haar uiteindelijke medeleven met hem had zijn ondergang ingeluid, want dat, als laatste laagje boven op al die andere laagjes, had bewezen dat ze exact de engelachtige figuur was die hij in zijn dromen zo had gekoesterd. Hij had het niet alleen gruwelijk bij het verkeerde eind gehad wat haar betrof, maar hij had haar ook uitermate wreed behandeld. Hij wist nu dat ze zo ver boven zijn niveau stond dat hij het niet eens waard was om in haar schaduw te staan. En hij had al helemaal geen recht om ook maar iets van haar te verlangen.’

Leesvoorschrift