Het is 1895. Olive Westallen leidt een zorgeloos maar vrij eenzaam leven in de majestueuze stadsvilla van haar ouders in Hampstead aan de rand van Londen. Ze heeft grootse plannen voor haar toekomst, waar niet iedereen het mee eens zal zijn.

Haar vroegere buurmeisje Ottilie Finch geniet van haar nieuwe leven in Londen. Haar enige zorg is haar moeder, die aan een mysterieuze ziekte lijdt. Ondertussen is hun nieuwe dienstmeisje Mabs opgetogen over haar baan, die haar redt van een ruig leven op de werf.

Door een gevaarlijke ontdekking over Otillies moeder worden Olive, Ottilie en Mabs onverwachte bondgenoten, en raken ze verstrikt in de geheimen die de familie Finch naar Londen hebben gejaagd. Ze zullen samen moeten werken om zichzelf en hun geliefden te beschermen…

ISBN: 9789401616270 – Xander Uitgevers – Aantal pagina’s: 432 – Roman

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Een prettig geschreven roman die zich afspeelt aan het eind van de negentiende eeuw over sterke vrouwen en hun onderlinge vriendschap.’

Hoofdpersonages

In De rozentuin zijn de hoofdrollen weggelegd voor vier verschillende vrouwen. De hoofdstukken zijn afwisselend vanuit ieder van hen geschreven.
De eerste met wie je kennismaakt is Mabel Daley, afkomstig uit een groot en arm gezin. Ze moest voortijdig stoppen met school en kan niet lezen en schrijven. Ze krijgt een baan als gezelschapsdame bij de familie Finch. Ze moet er zijn voor Abigail, maar vooral in het begin kost het haar grote moeite.
Olive Westallen is de enige dochter van rijke ouders. Ze is 28, ze verwacht niet nog in het huwelijk te zullen treden maar heeft wel een grote kinderwens.
Otty, Otillie, is de jongste dochter Finch. Ze wil graag haar nieuwe omgeving beter leren kennen, maar eigenlijk heeft niemand tijd voor haar. Ze sluit vriendschap met Olive en met Mabel.
Abigail Finch tenslotte is de dame voor wie Mabel is aangenomen. Er is iets met haar aan de hand en heel geleidelijk weet Mabel tot haar door te dringen.
— Isolde

Sfeer

De rozentuin speelt zich af aan het einde van de negentiende eeuw en dat merk je aan de manier waarop men tegen vrouwen aankijkt. Vrouwen worden door veel mannen niet voor vol aangezien en werken is voor de welgestelde vrouwen niet weggelegd.

Een belangrijk aspect van de sfeer in het boek is de omgeving waar het verhaal zich op dat moment afspeelt. De omstandigheden bij de rijke gezinnen zijn totaal anders dan die in de achterbuurten van Londen.

De rozentuin heeft een aangename sfeer. Het verhaal is boeiend en interessant.
— Isolde

Schrijfstijl

De rozentuin leest vlot en soepel. De hoofdstukken zijn relatief kort en in toegankelijke taal geschreven. Er gebeurt veel en er zijn veel verschillende personages, desondanks is het verhaal goed te volgen en kan je met alle hoofdpersonen meeleven.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Nu begrijp ik waarom mevrouw Jacey zei dat ik andere kleding moest aantrekken en iemand moest meenemen. Ik had niet door dat het zó erg zou zijn. Het lijkt wel een tafereel uit een roman van Dickens, maar we leven niet meer in het Londen van die tijd. We staan op de drempel van de twintigste eeuw. Hoe kan armoede nog steeds op deze schaal bestaan? Dan denk ik aan Mabs Daley. Ik had dit kunnen weten.
Als ik mijn boerenverstand had gebruikt, zoals mevrouw Jacey zou zeggen, had ik nu aan de koetsier gevraagd om me naar huis te brengen en was ik een andere keer teruggegaan met meneer Miles. Maar nee, het moet nu gebeuren. Ik kan niet verklaren waarom ik zo vastberaden ben, maar ik móét het zien. Misschien zou ik er anders over denken als ik beter had geslapen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Tracy Rees – De lelievallei

Recensie: Tracy Rees - Hartenstrijd