3 sterren
Tag
Recensie: Jennifer L. Armentrout – Onyx (Deel 2 van de vijf-delige serie Lux)
*** 3/5
Katy valt tegen beter weten in steeds meer voor Daemon, terwijl het juist van het grootste belang is dat niemand weet dat zij met elkaar verbonden zijn. Dat zou namelijk haar dood worden. En die van Daemon net zo goed, trouwens. Ze moet tegen hem liegen om bij hem uit de buurt te blijven, hoe zwaar haar dat ook valt.
Recensie: Jojo Moyes – Nachtmuziek
*** 3/5
Isabel Delancey had alles: een gelukkig huwelijk, een fijn thuis, een gelukkig gezin. Als plotseling haar man verongelukt, raakt ze niet alleen haar grote liefde kwijt, maar ook haar huis. Als ze onverwacht een groot, vervallen landhuis erft lijkt dat de oplossing: samen met haar zoon Thierry en dochter Kitty trekt ze in de bouwval.
Dat Matt McCarthy, de buurman, een aannemer is die aanbiedt te helpen met de renovatie, lijkt een lot uit de loterij. Maar Matt en zijn vrouw Laura hebben een verborgen agenda: zij azen al meer dan tien jaar op het grote huis.
Recensie: Estelle Frankel – De wijsheid van het niet weten
*** 3/5
Het klinkt misschien als een paradox: maar juist het besef dat we sommige dingen niet weten en er zaken onzeker zijn, kan een bron zijn van ruimte, inspiratie en creativiteit. Het kan een enorme bevrijding zijn om verlost te worden van de drang om alles te moeten weten en overal zekerheid over te willen hebben. Dát is de centrale gedachte van dit boek.
Estelle Frankel laat zien hoe juist het ‘niet-weten’ de afgelopen eeuwen een belangrijke rol heeft gespeeld in het leven van mensen en hun spirituele ontwikkeling. Het onbekende loopt als een mystieke rode draad door allerlei godsdiensten, filosofische beschouwingen en geestelijke stromingen heen. Alle takken van de wetenschap en de kunsten richten zich op het ontdekken en begrijpen van het onbekende. Frankel baseert zich op onder meer de joodse mystiek, de dieptepsychologie van Jung, boeddhisme, christendom en hindoeïsme. Daarmee laat zij de lezer ervaren hoe juist ruimte en leegte, het wit tussen de woorden en gedachten, de stilte en het niet-gezegde eye-openers kunnen zijn voor onze ziel.
Recensie: Jennifer Probst – Het huwelijkscontract
*** 3/5
Een huwelijkscontract met strenge regels… Alexa McKenzie is impulsief, runt een boekwinkeltje, heeft het helemaal gehad met mannen én heeft snel geld nodig om haar ouderlijk huis te redden. Ze kan in haar wanhoop niet vermoeden dat de broer van haar beste vriendin haar redder zal worden. Tegenwoordig is hij een machtig zakenman, maar ooit was hij de jongen die haar hart brak. Miljonair Nicholas Ryan gelooft niet in het huwelijk, maar om zijn vaders bedrijf te kunnen erven moet hij trouwen. Wanneer hij ontdekt dat de jeugdvriendin van zijn zus in financiële moeilijkheden zit, doet hij haar een gewaagd aanbod: een huwelijkscontract met een aantal strikte regels. Geen gedoe. Alles zakelijk houden. Niet verliefd worden. Het is maar voor een jaar, dus het kan voor beiden niet moeilijk zijn zich aan de regels te houden. Toch?
Recensie: Marisha Pessl – Neverworld Wake
*** 3/5
Beatrice heeft haar vrienden al een jaar niet meer gezien. Ooit vormden ze een hechte groep en waren ze populair op school, tot de onverwachte, mysterieuze dood van een van hen alles veranderde. Wanneer ze wordt uitgenodigd voor een besloten feestje met de oude groep besluit ze te gaan, in de hoop meer te horen over de dood van Jim. Maar in de loop van de avond merkt ze dat ze te ver uit elkaar zijn gegroeid en geeft ze de hoop op dat ze ooit zal weten wat er toen is gebeurd.
Dan wordt het ochtend. Het stormt hard, en er klopt een mysterieuze man aan. Hij vertelt iets wat niet waar kan zijn: de vijf vrienden zitten vast in de tijd, een probleem dat alleen kan worden opgelost als ze een gruwelijke beslissing nemen. Voor Beatrice is dit de laatste kans om achter de waarheid te komen, en haar enige kans om te kunnen overleven. De Neverworld Wake is begonnen.
Recensie: Han van Wel – David vertrekt
*** 3/5
Han van Wel, copy- en speech writer, schreef een jaar lang blogs na de dood van zijn zoon David die overleed aan een complicatie van zijn Diabetes Type I. De blogs waren voor hem een belangrijk onderdeel van zijn rouwarbeid. Behalve zeer persoonlijk en aangrijpend, doen de teksten verslag van de emoties en ontwikkelingen die de vader doormaakte in het ingewikkelde proces van het rouwen. Zijn eigenzinnige, directe en confronterende schrijfstijl plaatst de lezer dichter bij dit verdrietige proces dat tegelijk een eerbetoon is aan zijn zoon. De blogs maken veel reacties los: bij vrienden en bekenden, maar ook bij andere ouders van te vroeg gestorven kinderen. Voor hen bleken de blogs herkenbaar en in veel opzichten helend. Dat maakt ‘David vertrekt’ een belangrijk document over dood, rouw en leven.
Recensie: Gaby Rasters – Nooit meer bang
*** 3/5
Louise heeft de mannen afgezworen. Maar dan ontmoet ze bij het ontbijt in haar Brusselse hotel Lennard. Het is liefde op het eerste gezicht en ze rijdt hoteldebotel terug naar huis, terwijl hij naar het vliegveld gaat. In de auto belt ze haar beste vriendin om te vertellen over de ontmoeting. Die vraagt meteen: ‘Luister jij geen radio? Er is een aanslag gepleegd…’ Het is het begin van een zoektocht. Naar liefde, naar hoop, naar Lennard, naar zichzelf.
Recensie: Karen Connelly – De meisjeskleedkamer
*** 3/5
Seks. Dat is het enige wat ontbreekt in het drukke maar gezegende leven van Eliza Keenan, moeder van twee zoontjes, gelukkig getrouwd met een hoogleraar in de wiskunde en mede-eigenaar van de chicste bloemenzaak van Toronto. Want wie heeft er tijd of energie voor seks tussen alle verplichtingen door? Tot Eliza op een dag een prachtige jonge vrouw in de meisjeskleedkamer van het zwembad bespiedt. De relatie die al snel tussen hen ontstaat doorbreekt veel taboes en brengt niet alleen Eliza’s eigen veilige bestaan in gevaar, maar ook dat van haar gezin en haar minnares. Maar de lichamelijkheid is zo alomvattend, zo intiem, zo eerlijk – die kan toch onmogelijk slecht zijn?
Recensie: Sara Holland – Everless
*** 3/5
Welkom in Sempera, een koninkrijk waarin alles draait om tijd. Tijd zit letterlijk in je bloed en is een betaalmiddel. Hoe rijker je bent, hoe langer je leeft…
Als de vader van Jules de huur niet meer kan betalen omdat hij bijna door zijn tijd heen is, besluit Jules werk te zoeken op de Everless Estate. Dit is het landgoed van de rijke, meedogenloze familie Gerling. Jules wordt aangenomen, maar een paar dagen later wordt haar vader dood gevonden, binnen de hekken van de Everless Estate. Terwijl Jules probeert uit te zoeken wat er gebeurd is, raakt ze steeds meer verwikkeld in de geschiedenis en intriges van de Everless Estate en komt ze ook steeds dichter bij een bizar, eeuwenoud geheim over het landgoed en zichzelf.
Recensie: Marieke Nijkamp – Voor ik je loslaat
*** 3/5
Een spannend en ontroerend verhaal over vriendschap, schuldgevoel en opgroeien als buitenbeentje in een gesloten gemeenschap.
Corey en Kyra groeien samen op in het afgelegen plaatsje Lost Creek in Alaska en zijn hun hele jeugd onafscheidelijk. Tot Corey verhuist. Het afscheid is moeilijk, maar Corey belooft terug te komen om haar vriendin op te zoeken.
Een paar dagen voor het zover is, krijgt Corey het schokkende bericht dat Kyra dood is aangetroffen – drijvend onder het ijs. Ze is er kapot van en kan niet geloven dat Kyra zelfmoord heeft gepleegd, zoals wordt gesuggereerd. Ze voelt gewoon dat er iets niet klopt.
Eenmaal terug in haar geboorteplaats groeit haar wantrouwen en raakt ze er steeds meer van overtuigd dat Lost Creek geheimen heeft, geheimen die ze niet begrijpt, maar die haar de koude rillingen bezorgen. In de donkere winter van Alaska gaat ze op zoek naar antwoorden terwijl de sfeer in het dorp steeds grimmiger wordt…
Recensie: Cornelie Egelie-Sprenger – Pillendoos
*** 3/5
Cornelie Egelie-Sprenger lijdt vanaf haar drieëntwintigste aan heftige depressies, manieën en af en toe zelfs aan psychoses. Nadat ze in 2012 op Facebook een noodkreet plaatste, en voor de zoveelste keer psychische hulp zocht, werd de diagnose bipolariteit gesteld. In Pillendoos beschrijft ze de ups en downs van haar leven. Daarbij gaat ze geen onderwerp uit de weg; haar zelfbeeld, de reacties van anderen op haar gedrag, soms het verlangen naar de dood, haar medicijnen, haar behoefte aan ‘rust, ruimte en regelmaat’, haar preventieplan en ook en vooral haar credo dat ‘openheid tot begrip leidt’. Die openheid heeft haar geholpen aan de juiste behandeling en medicatie en heeft haar misschien wel het leven gered. Cornelie schrijft op indringende, eerlijke en soms uiterst hilarische wijze over haar leven. Een must read voor mensen die lijden aan deze aandoening en hun naasten.
Recensie: Maurizio de Giovanni – De dood zingt in Napels
*** 3/5
Napels, 1931. Een bittere wind raast door de straten van de stad. Het Koninklijk Theater San Carlo staat op het punt om een spectaculaire opera uit te voeren, met in de hoofdrol ’s werelds grootste tenor, Arnaldo Vezzi.
Maar een paar minuten voor aanvang wordt de arrogante, opvliegende operazanger dood aangetroffen in zijn kleedkamer. Hij is op gruwelijke wijze vermoord: uit zijn hals steekt een stuk spiegel en alles zit onder het bloed…
Het is een zaak voor de mysterieuze, terughoudende commissaris Ricciardi, de meest succesvolle en gevreesde detective van heel Napels. Hoewel Ricciardi geteisterd wordt door het fascistische regime, is hij vastbesloten de waarheid te achterhalen. Zal zijn onverklaarbare gave hem ook dit keer helpen?