sophie green
Tag
Recensie: Sophie Green – Het koor van Bellbird River
**** 4/5
Bellbird River, 1998. Alleenstaande moeder Alex hoopt dat een nieuwe start op het platteland haar en haar dochter weer dichter bij elkaar zal brengen. De grande dame van Bellbird River, Victoria, ontdekt dat haar comfortabele leventje op drijfzand is gebouwd. Operazangers Gabrielle is na haar jetsetleven opeens niet geheel vrijwillig teruggekeerd naar haar ouderlijk huis. Lokale bakker Janine en nieuwkomer Debbie worstelen beide met de gevolgen van een pijnlijk verleden, en durven nauwelijks te hopen op een nieuwe start.
Deze vijf vrouwen treffen elkaar in het kloppend hart van het dorp: het koor van Bellbird River. Samen vinden ze de moed om het verleden achter zich te laten. En samen ontdekken ze dat echte vriendschap veel dichterbij te vinden is dan ze ooit hadden gedacht.
Recensie: Sophie Green – De yogaclub van Orange Blossom House
**** 4/5
Queensland, Australië, 1993. Grace Maud is 74 en voelt elk jaar in haar botten. Lerares Patricia heeft haar dromen van reizen en avontuur achter zich gelaten om voor haar ouders te zorgen. Voor Dorothy is elke dag een gevecht: om haar café draaiende te houden, en om niet toe te geven aan de wanhoop dat zij en haar man misschien nooit een kind zullen krijgen.
Grace Maud, Patricia en Dorothy zoeken naar een manier om hun leven beter, makkelijker, ánders te maken. Ze vinden hun weg naar het plaatselijke buurtcentrum, Orange Blossom House, waar nieuwkomer Sandrine met yogalessen is gestart. Samen zullen deze vier vrouwen ontdekken dat het leven nog veel meer voor hen in petto heeft dan ze dachten…
Recensie: Sophie Green – De zwemclub van Shelly Bay
**** 4/5
Australië, 1982. In een slaperig stadje aan de kust vinden vier vrouwen hun weg naar het strand. Voor Theresa voelt het alsof al haar tijd opgeslokt wordt door haar man en kinderen, en ze grijpt het idee van een vroege zwemtocht aan als een manier om even een paar minuten voor zichzelf te hebben. Weduwe Marie zwemt al haar hele leven vanaf dit strand, en sinds ze alleen is, geeft die gewoonte haar houvast. De 25-jarige verpleegster Leanne zoekt afleiding, want hulp bieden is een stuk makkelijker dan hulp vragen. Elaine is net verhuisd vanuit Engeland en heeft in Australië geen andere vrienden dan haar man – en de fles.
Vier vrouwen ontmoeten elkaar op het strand van Shelly Bay en dat is het begin van een vriendschap die hun levens zal veranderen.
Recensie: Sophie Green – De leesclub aan het einde van de wereld
** 2/5
In de Australische outback wordt het leven beheerst door twee seizoenen: de maanden waarin het regent en de maanden waarin de droogte heerst. Het bestaan op de uitgestrekte boerderijen is hard, en geïsoleerd. Het is 1978, en er bestaan nog geen mobiele telefoons of internet. De bewoners van deze weidse maar onverzoenlijke wereld zijn op zichzelf aangewezen.
Sybil ziet hoe haar schoondochter Kate worstelt met de eenzaamheid, en samen met haar oudste vriendin Rita smeedt ze een plan: een leesclub. De Amerikaanse Della, die op een naburige boerderij werkt, en Sallyanne, die in het stadje ‘verderop’ – ruim een uur rijden – woont, maken de groep compleet.
Twee keer per jaar overbruggen vijf vrouwen de immense afstanden die hen scheiden om samen een boek te bespreken – en daarmee ontstaan vriendschappen die hun levens zullen veranderen.