Recensie: Adam Nicolson – De zee is niet van water

Recensie: Adam Nicolson – De zee is niet van water


In De zee is niet van water nodigt Adam Nicolson zijn lezers uit om aan de kustlijn te komen staan, aan de rand van een zelfgemaakte poel tussen de rotsen. En wie dan verder kijkt dan zijn weerspiegeling in het water zal er een wonderlijke wereld vinden, recht onder zijn neus. Want zo’n net gegraven poel raakt al snel vol sprankelend leven; en met dat leven komt het drama… Zo is er de hevige strijd tussen anemonen, de opofferingsgezindheid van jonge alikruiken om het leven van hun oudere soortgenoten te redden en is er de opmerkelijk tedere, wekenlange seks van krabben. Adam Nicolson verkent en beschrijft de natuurlijke wonderen van het gebied dat droogvalt bij eb en onder water staat bij vloed, waarna hij ons van de kleine intimiteit van zijn rotspoel meeneemt naar de ruigte van de Schotse rotskust, waar hij de geschiedenis van de mensen en dieren in deze wilde omgeving beschrijft. De zee is niet van water is een lyrische en liefdevolle duik in het leven aan de kust, maar bovenal een boek waar de wonderen van de natuur en grote literatuur samenkomen.

ISBN: 9789045045788 – Uitgeverij Atlas Contact – Aantal pagina’s: 416 – Non-fictie


*****

3 van de 5 sterren — Antoine


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Flinke dosis wetenschap, filosofie en Engelse letterkunde in een lyrisch geschreven werk.’

Wat heb ik aan dit boek?

*****

In het boek De zee is niet van water kun je inspiratie opdoen om zelf de natuur te scheppen, te ontdekken, waar te nemen en vervolgens te observeren. Nicolson deed dit aan de hand van zelf uitgegraven getijdenpoelen aan de Schotse kust, waar hij, gewapend met een onderwatercamera, de onderwaterwereld observeerde. Deze getijdenpoelen zijn, in de woorden van de auteur, “een oord waar het leven welkom was.” En verder meldt hij: “Ik wilde in mijn getijdenpoel de werkelijkheid der dingen tot in detail waarnemen”. Nicolson vervolgt: “Ik kijk naar de garnalen in de poel die ik heb gegraven en zie een aspect van mezelf.” Iets soortgelijks zou je naar mijn mening kunnen doen met bijvoorbeeld een insectenhotel of een vogelhuisje of het leven in het algemeen. Je zult net als de auteur ontdekken dat elke dag weer veranderlijk is; dat zich elke dag beslist een nieuwe situatie zal voordoen.

Verder kun je leren van het boek. In het boek zijn meerdere hoofdstukken opgenomen, geschreven vanuit wetenschappelijk, historisch en filosofisch oogpunt, waarin op diverse aspecten van het leven aan de kust wordt ingegaan.
— Antoine

Schrijfstijl

*****

Adam Nicolson is beslist een erudiete auteur, getuige het grote aantal thema’s dat hij in het boek ter sprake brengt. Door deze grote hoeveelheid onderwerpen lijkt het boek in eerste instantie een braindump van de auteur, een continue associatie van aspecten die met het leven aan de kust van Schotland te maken heeft. De zee is niet van water maakt op het eerste gezicht een chaotische indruk, wat de leesbaarheid van het boek niet altijd even goed bevordert. Na deze constatering zul je snel de waarde van het boek inschatten vanwege de grote hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek en Engelse literatuur die de auteur heeft verwerkt. Tevens doorgrond je de achterliggende gedachte van het boek daardoor beter.
De schrijfstijl is niet zuiver wetenschappelijk, maar tevens literair (in de zin van lyrisch).
— Antoine

Passage uit het boek

‘Het varieerde de hele tijd. De wiersoorten, de sponzen, de schaalhorens en de kleine, nieuwe zeepokken zaten vast en bleven waar ze waren, maar ander dierlijk leven kwam met het ene tij en ging met het volgende. Soms zaten er bijna geen dieren in de poel, andere keren had die spectaculaire verrassingen voor me in petto. Ik was als een kind zo blij toen ik op een dag een zeester uitgespreid onder in de ongeveer 30 centimeter diepe geul in het midden aantrof, de armen net als met suiker bestrooide koekjes, bedekt met zelfreinigende organen, de pedicellariën, waarmee hij elk beetje wier en elk diertje verwijdert dat hem probeert te koloniseren. Uitsluitend aan die pedicellariën dankt een zeester zijn felle kleur. De wuivende buisvoetjes reiken naar de stenen rondom de zeester als de vingers van iemand die in het donker rondtast.’

Voor wie is dit boek?

De zee is niet van water zal slechts een klein publiek aanspreken, namelijk geïnteresseerden in wetenschap, filosofie, geschiedenis en (Engelse) letterkunde, vanaf veertig jaar.
— Antoine

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

416 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren krijgt dit boek van jou?

 


boekiewoogie-beeldmerk



+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.