Je zal het maar hebben, een bipolaire stoornis. Het ene moment spring je vrolijk met roze geverfde haar in het rond en het volgende moment slaat de depressie toe en kan je niks meer. Francis, getrouwd en moeder van twee kinderen, weet er alles van. Ondanks dat haar man en kinderen soms gillend gek van haar worden, is er veel liefde in het gezin.
Hoe het Francis lukt om haar leven en dat van de mensen in haar omgeving leefbaar te houden, beschrijft ze in dit openhartige verhaal. Haar tips en trucs (waarvan het succes niet verzekerd is) zorgen voor een lach en een traan op je gezicht.

ISBN: 9789020608403 – Pepper Books- Aantal pagina’s: 197 – Non-fictie

4 van de 5 sterren — Kaylee

Recensie in één zin

‘Neem een inkijkje in de gedachtegang en gedragingen van iemand met een bipolaire stoornis.’

Wat heb ik aan dit boek?

Francis is getrouwd en moeder van twee kinderen. Net zoals haar vader kampt ze met een bipolaire stoornis. In Je gaat toch geen gekke dingen doen? krijg je een inkijkje in haar dagelijkse bezigheden én in haar gedachtes. Gedurende een langere periode beschrijft ze haar dagen, met daarbij een tijdstip. Hierbij beschrijft ze wat ze doet en wat ze denkt.

Het is best heftig om te lezen wat de gedachtes van iemand met een bipolaire stoornis zijn. Op goede dagen zijn deze heel uitbundig, misschien een tikkeltje overdreven. Zo koopt Francis bijvoorbeeld veel nieuwe kleding en andere spulletjes en probeert ze nieuwe contacten te leggen. Op slechte dagen is alles te veel en wil ze het liefst alleen maar in bed liggen. Hierbij denkt ze dan ook regelmatig aan de dood.

Een dikke pluim naar Aefke ten Hagen om dit boek te schrijven. Ik denk dat het hebben van een bipolaire stoornis nogal veel vooroordelen en stigma’s kent. Totaal onterecht, want het is iets waar je niets aan kunt doen. Ik denk dat het juist een strijd is en blijft om hiermee om te gaan. Het is heel erg interessant om te weten wat er in iemand met een bipolaire stoornis omgaat. Daarnaast geeft het ook een goed beeld hoe het voor mensen in de omgeving is om te leven met iemand met een zo’n stoornis.
— Kaylee

Schrijfstijl

Zoals ik hierboven al aangaf is het lezen van dit boek best heftig. Het is nogal confronterend om te lezen hoe een bipolaire stoornis iemands leven totaal kan beïnvloeden. Er wordt geprobeerd zo veel mogelijk hulp te bieden vanuit de gezondheidszorg en mensen in de omgeving, maar alsnog wordt iemand met een bipolaire stoornis er compleet door geleefd.
Ik vind dat Aefke dit heel goed beschreven heeft, je leest letterlijk hoe Francis zich voelt en wat ze doet en denkt als gevolg van haar stoornis. Ik heb het boek gelezen met soms een medelevend gevoel en soms met een glimlach.
— Kaylee

Passage uit het boek

‘’Wat fijn dat je er online bij bent,’ zegt Marjan. ‘Hoe is het met je?’
Ik kijk naar mezelf rechtsonder in het scherm. Ik heb me opgemaakt en mijn haar zit niet hoog in een eeuwige, slordige knot geparkeerd. Ik heb het leuk geborsteld en ik draag voor het eerst sinds tijden een blouse. Hoe gaat het eigenlijk met mij? Tja. Hoe gaat het met mij. Mensen kunnen me eigenlijk net zo goed vragen of het in de zomer van 2053 gaat regenen. Bipolariteit is niet meer zo goed weten wanneer je je goed voelt. Hoe moet ik me nu gedragen? Bovendien… als ik roep dat het onwijs goed met me gaat, vraagt iedereen zich af waarom ik niet op mijn werk ben. En ik wil ook niet klagen. Ik zeg maar gewoon hoe ik me in het nu voel.
‘Ik ben blij jullie te zien,’ zeg ik. Mijn hart klopt in mijn keel. Ik ben weer online.’

Voor wie is dit boek?

Wellicht heb je zelf te maken met een bipolaire stoornis, dan zal dit boek waarschijnlijk een bron van herkenning zijn. Heb je iemand in je omgeving met de stoornis, dan helpt dit boek je misschien om diegene beter te begrijpen. Of ben je juist geïnteresseerd, dan weet je na het lezen van dit boek meer over wat er in iemand met een bipolaire stoornis omgaat.
— Kaylee

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Francis van Broekhuizen – Bij twijfel hard zingen

Recensie: Remona de Hond-Fransen – Laat je tranen…