Voor de 91-jarige Klara, die blind is en haar huis niet meer zelf uit kan, wordt de wereld steeds kleiner. Ze realiseert zich dat de tijd dringt om iets met het verleden te doen dat ze altijd angstvallig voor haar familie verborgen heeft gehouden: haar band met de nazi’s en haar geadopteerde Joodse dochter Tolla. Als jonge vrouw kreeg Klara de leiding over het kindertehuis Oranienbaum, maar om de toekomst van de meisjes daar te redden, had ze de steun van de nazi’s nodig. Die steun kwam echter met een hoge morele prijs. Zeker als blijkt dat Tolla van Joodse komaf is…

ISBN: 9789400517318 – A.W. Bruna Uitgevers – Aantal pagina’s: 352 – Roman, historische roman

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Eerste deel van een boeiende trilogie over de langdurige gevolgen van indringende gebeurtenissen in het verleden.’

Hoofdpersonages

In De geruite meisjes vertelt Klara wat zij in het verleden heeft meegemaakt. Ze is inmiddels 91 en ze heeft nooit aan haar kinderen verteld wat er voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog is gebeurd. Ze heeft ook geen warme band met haar kinderen en kleinkinderen, maar ze moet haar verhaal kwijt nu ze nog leeft. Met een cassetterecorder spreekt ze haar verhaal in. Klara vertelt over de man waar ze mee is getrouwd, over haar collega’s en over haar pleegdochter Tolla.

Uit het boek blijkt hoe strak je in het leven soms langs de grens tussen goed en kwaad scheert. Objectief gezien kan je misschien best meegaan in de keuzes die Klara als jongvolwassene heeft gemaakt, maar in het licht van de geschiedenis en de kennis die we nu hebben kan je daar zo je vraagtekens bij zetten.

De geruite meisjes speelt zich vooral in het verleden af. De flashbacks naar het verleden zijn afgewisseld met korte hoofdstukken die zich in het heden, ergens in de jaren ’90 van de vorige eeuw afspelen.
— Isolde

Sfeer

De geruite meisjes begint eind jaren ’20 en speelt vooral tijdens de jaren ’30. Het zijn de crisisjaren in Duitsland. Het volk is ontevreden, heeft het financieel moeilijk en de nazi’s grijpen steeds meer macht. Dit leidt tot een dreigende sfeer, zeker nu wij weten wat er nog allemaal zou gaan gebeuren.
— Isolde

Schrijfstijl

De geruite meisjes is de debuutroman van Alexa Hennig von Lange en leest prettig. De hoofdstukken zijn niet al te lang en er gebeurt veel. Het is niet moeilijk om je aandacht bij het boek te houden en de ontwikkelingen maken nieuwsgierig naar wat er in het volgende hoofdstuk zal gebeuren.
Het is goed om je te realiseren dat De geruite meisjes het eerste deel van een trilogie is. Dat merk je vooral aan het eind, als het verhaal vrij abrupt stopt en je allemaal vragen overhoudt die nog niet beantwoord zijn.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Daar was maar één antwoord op. Maar dat wilde Klara niet hardop uitspreken. En Gustav leek dat ook niet te willen. Het was te afgrijselijk. Als ze niet als de pacifist wilden eindigen, moesten ze zich aanpassen en hun innerlijke weerstand voor zich houden. Hardop uitgesproken zou dat verschrikkelijk klinken. Zelfs Susanne deed het niet anders: ze zei allang niet meer hardop wat ze dacht. Ze pasten zich allemaal aan, maakten stiekem grapjes of scholden als niemand luisterde. Maar geen van hen deed iets tegen datgene wat zo duidelijk werd gezien als onrecht tegen de Joodse bevolking en politiek andersdenkenden. Het tijdstip waar zij of andere gelijkgestemden nog één keer hun stem hadden kunnen verheffen om de beginstadia te weren, was allang voorbij. Ze hadden dat moment allemaal gemist en maakten nu deel uit van de grote volksgemeenschap die de macht steunen. Maar wanneer wat dat beslissende moment precies geweest?’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Aimie K. Runyan - De school voor perfecte bruiden

Recensie: Erica James - De verborgen tuin