Juno is weg. De politie maakt zich niet ernstig zorgen, ze is immers meerderjarig – en ook de moeder van Juno en Milan vindt het eigenlijk wel rustig dat haar lastige dochter er even niet is.
Maar de vijftienjarige Milan heeft het gevoel dat er meer aan de hand is. Zijn grote zus is er altijd voor hem geweest. Zeker sinds ‘het Verschrikkelijke’ gebeurde. Juno leidde hem af door speurtochten voor hem uit te zetten.
Milan weet zeker dat Juno ook nu sporen voor hem heeft achtergelaten. Samen met zijn vriendin Jaleesa gaat hij op zoek aan de hand van voorwerpen die hij in Juno’s kamer vindt. Voorwerpen die hem terugvoeren naar een verleden dat hij liever vergeet.

ISBN: 9789047716259 – Uitgeverij Lemniscaat – Aantal pagina’s: 186 – Young adult

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Waar ben je? is een meeslepend verhaal dat, als het je eenmaal gegrepen heeft, je niet meer loslaat.’

Hoofdpersonages

Milan is vijftien en eigenlijk is zijn oudere zus Juno de belangrijkste persoon in zijn leven. Toen hij vier was is hun stiefvader overleden en daardoor is hun moeder in een depressie geraakt. Juno heeft Milan altijd uitgedaagd met puzzels en speurtochten.
Nu Juno verdwenen is, kan Milan niet anders dan ook dit als een nieuwe speurtocht oppakken. Hij kan niet accepteren dat hun moeder en de politie de verdwijning eigenlijk schouderophalend accepteren. Milan gaat op zoek naar aanwijzingen, wat dan ook.
Zijn vriendin Jaleesa helpt hem bij het zoeken. Langzaam worden dingen duidelijk, dingen uit het verleden.
— Isolde

Sfeer

Dat iemand opeens spoorloos verdwenen lijkt te zijn, is natuurlijk verschrikkelijk, maar die emotie voel ik niet zo erg bij Waar ben je? Milan is behoorlijk van slag, maar hij is ervan overtuigd dat hij zijn zus wel weer zal vinden. De moeder vind ik vrij onderkoeld reageren, maar zij heeft maar een kleine rol in het verhaal.
Anna van Praag heeft het verhaal mooi opgebouwd en wisselt het lopende verhaal met onder andere de ontluikende liefde tussen Milan en Jaleesa en de zoektocht naar Juno goed af met verhalen die verschillende voorwerpen oproepen en flashbacks naar het verleden. Het mysterie wordt stap voor stap opgehelderd en je voelt steeds meer drive om door te lezen en achter de geheimen te komen.
— Isolde

Schrijfstijl

Anna van Praag heeft een prettige schrijfstijl. Haar boeken lezen fijn en vlot, voor welke doelgroep ze ook geschreven zijn, en zijn eigenlijk altijd goed. De laatste jaren heeft ze vooral jeugd- en youngadult-boeken geschreven. De boeken zijn vrijwel altijd opzichzelfstaand en hebben iedere keer een ander thema en zeker een totaal andere insteek. Familie en geheimen spelen vaak een grote rol. Ook Jona en Noorderlicht zijn echte aanraders.
— Isolde

Passage uit het boek

‘’Wat is dat voor ruzieachtig gedoe tussen je moeder en je zus?’ vroeg Jaleesa, toen we weer bij haar fiets stonden.
Ik vind het niet zo fijn om oude dingen op te rakelen, maar hier kon ik niet omheen. Ik vertelde snel hoe mijn moeder toen ze depressief was vijf jaar thuis had gezeten, meteen na de dood van mijn stiefvader.
‘Vijf jaar?’ Jaleesa sloeg nog net niet haar hand voor haar mond.
‘Toen Juno dertien was en ik tien begon mama zich weer met ons te bemoeien. Maar toen was Juno al helemaal gewend om het zonder haar te doen en dat ging ze niet ineens veranderen natuurlijk.’
‘En je stiefvader is dus doodgegaan. Wat erg.’
Ik haalde mijn schouders op.
‘Was hij ziek?’
‘Nee, een ongeluk.’ Ik praatte snel verder. ‘Hij was best stom. Juno noemt het meestal “die man”.’’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Monica Haak – Donkere wolken vol confetti

Recensie: Julienne Brouwers - Jeugdzonde