Barcelona, 1968. Rufo is net afgestudeerd, heeft een suffig baantje als journalist en zucht onder het verstikkende regime van dictator Franco. Als hij voor de krant verslag moet doen van een adellijk huwelijk, wint hij het vertrouwen van een mysterieuze prins die Rufo’s hulp nodig heeft om zijn plek op de troon terug te winnen. De gesprekken met de prins doen Rufo twijfelen aan zijn eigen politieke overtuiging.

Klaar met zijn saaie baan en zijn saaie vriendin besluit hij uiteindelijk om te vertrekken naar New York. Daar gaat hij naar feesten van de high society en ontmoet hij Valentina met wie hij een oppervlakkige knipperlichtrelatie krijgt. Samen met haar is hij getuige van de transformatie van de stad tot het epicentrum van grote veranderingen, zowel op het gebied van raciale gelijkheid, de lhbt-beweging en het feminisme als in revoluties in de wereld van de moderne kunst. In dit New York vol protestbewegingen, feesten en affaires ervaart Rufo een leven dat hij in Spanje alleen kende uit kranten en films. Maar dan laat plotseling de prins weer van zich horen.

ISBN: 9789029094481 – Uitgeverij Meulenhoff – Aantal pagina’s: 320 – Roman

4 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Vooralsnog smaakt dit eerste deel in een drieluik naar meer…’

Hoofdpersonages

De hoofdpersoon in deze roman is de Catalaanse twintiger Rufo Batalla, die Germaanse Filologie studeerde aan de Universiteit van Barcelona. Na zijn studie krijgt hij een baan als leerling-journalist bij een krant. In die hoedanigheid wordt hij naar Mallorca gestuurd om verslag te doen van een adellijk huwelijk. Het blijkt te gaan om het huwelijk van de 24-jarige prins Tadeusz (‘Bobby’) Tukulullo en een vrouw met de naam Queen Elizabeth. De prins geeft een exclusief interview aan Rufo en neemt hem in vertrouwen; de prins geeft aan zijn aanspraak op de troon van het niet-bestaande koninkrijk Lijfland op te gaan eisen. Ondanks fundamenteel verschillende politieke inzichten ontstaat een diepe verbinding tussen de twee. Daags daarna verdwijnt het huwelijkspaar uit het leven van Rufo.

Het leven van Rufo in Spanje karakteriseert zich verder als simpel en gewoontjes, ondanks talrijke historische gebeurtenissen in Spanje. Hij verbreekt de relatie met zijn vriendin Claudia en verhuist naar New York, een stad die in de jaren ’70 barstte van ontwikkelingen op maatschappelijk gebied, waar hij een baan krijgt bij de Spaanse Kamer van Koophandel. Rufo lijkt op elk vlak in zijn leven van het ene in het andere te rollen, zonder dat hij zich daarvoor moeite moet troosten. Hij onderhoudt  relaties met zijn familie, zijn nieuwe vriendin Valentina, vrienden en collega’s, welke relaties hij  oppervlakkig noemt. Hij mist de reuring in zijn bestaan. En dan opeens meldt de prins zich weer en vraagt aan Rufo om voor hem een vriendendienst te vervullen…
— Antoine

Sfeer

Om te beginnen vind ik De koning ontvangt een aantrekkelijke roman. Het ogenschijnlijk gezapige bestaan van Rufo, zowel in Barcelona als in New York, wordt scherp afgezet tegen belangrijke gebeurtenissen uit de jaren ’60 en ’70. Mendoza vestigt daar regelmatig de aandacht op. Ik raakte opgetogen en verrast van absurde situaties en onverwachte wendingen in het verhaal. Rufo blijkt het alter ego van Eduardo Mendoza te zijn. Bij het lezen van de roman miste ik een diepgaande kennis van politieke theorieën, filosofie en ideologieën. Daardoor moest ik mezelf op bepaalde momenten wel door de roman heen worstelen.
— Antoine

Schrijfstijl

Kort gezegd is het taalgebruik in de roman archaïsch, maar wel degelijk. De zinnen zijn fraai en de dialogen zijn precies goed van lengte. Vaak hebben de dialogen een ondoorgrondelijke filosofische inhoud. In de roman zijn regelmatig kleine aangename momenten van licht sarcasme te ontdekken.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Ik wist niet wat ik zeggen moest. Op grond van mijn overtuigingen zou ik mijn gesprekspartner hebben moeten tegenspreken, maar ik was overweldigd door de gebeurtenissen: de plaats en de omstandigheden hadden me murw gemaakt en onwillekeurig had ik sympathie, vermengd met bewondering, gekregen voor die excentriekeling, wiens persoonlijkheid een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uitoefende. Daarom deed ik mijn best de argumenten van de prins niet letterlijk te nemen, maar zijn woorden te beschouwen als de degenslagen in een verbaal steekspel tussen vrienden, waarbij men serieus spreekt over triviale zaken en triviaal over serieuze zaken, met geen ander doel dan het vuur van de vriendschap op te poken en de tijd van het samenzijn te rekken.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Tiny Fisscher & Coen Hamelink – Prins zoekt prins

Recensie: Kerri Maniscalco - De prins van trots…