Eén zus. Twee duistere prinsen. Oneindig veel bedrog, met een vleugje wraak… Welkom in het Koninkrijk der Zonden.

Nadat ze haar ziel heeft verkocht om koningin van de Verdorvenen te worden, reist Emilia naar de Zeven Cirkels met de charmante prins van Toorn, waar ze kennismaakt met een verleidelijke wereld vol duisternis en illusie. Ze belooft zichzelf het hoofd koel te houden en alles op alles te zetten om haar geliefde zus Vittoria te wreken… Zelfs als dat betekent dat ze het aanzoek van de prins van Trots, de koning der demonen, zal moeten accepteren.

De eerste regel aan het hof van de Verdorvenen is: vertrouw niemand. En door de achterbakse prinsen, luxueuze paleizen, mysterieuze feestuitnodigingen en tegenstrijdige aanwijzingen naar wie haar tweelingzus werkelijk heeft vermoord, voelt Emilia zich eenzamer dan ooit. Kan ze Toorn, haar voormalig bondgenoot, wel vertrouwen, of houdt hij gevaarlijke geheimen achter over wie hij echt is?

ISBN: 9789022597866 – Uitgeverij Boekerij – Aantal pagina’s: 416 – Young adult, fantasy

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Het tweede deel van Koninkrijk der Zonden sleept je weer mee in de magische wereld van heksen en demonen.’

Hoofdpersonages

Aan het einde van het vorige deel, De prins van toorn, heeft Emilia haar ziel verkocht om de moordenaar van haar tweelingzus te vinden, en nu daalt ze af in de onderwereld. Dit is een magische en onvoorspelbare wereld en Emilia moet haar best doen niemand te vertrouwen en zich niet te laten beïnvloeden door alle verleidingen in de onderwereld. Ze is voorbestemd om de koningin van Trots te worden, maar het duurt een poosje voordat ze überhaupt kennis met hem maakt. Toorn, uit het vorige deel, doet enorm zijn best om Emilia voor zich te winnen, maar hij draagt ook de nodige geheimen met zich mee.

De demonenbroers zijn intrigerend en interessant. Ze zijn stuk voor stuk niet te vertrouwen, maar o zo verleidelijk… Vooral Toorn en Trots zijn veelvuldig aanwezig.
Ook Vittoria speelt een rol op de achtergrond, het is immers de moord op haar die Emilia wil wreken.
— Isolde

Sfeer

Het begin van het boek is wat traag. Emilia en Toorn reizen door de onderwereld en komen daar de nodige gevaren tegen. Toch wordt het nergens echt heel gevaarlijk en weet Toorn Emilia uit de problemen te houden. De prins van trots is bijna geen young adult meer te noemen en het verhaal bouwt steeds verder aan spicy en expliciete scènes die het boek bijna een new adult maken. Verder heeft het boek een duistere sfeer, het is niet voor niets een heks die een van de hoofdrollen speelt.
— Isolde

Schrijfstijl

Het boek is prettig om te lezen en de stijl van Maniscalco is zo dat je je goed kunt voorstellen wat er allemaal gebeurt. Toch duurde het even voordat ik goed in het verhaal zat; bij het eerste deel had ik daar ook al last van. Vanaf het moment dat ik eenmaal gegrepen was door het verhaal, kon ik het ook bijna niet meer wegleggen, zeker niet aan het einde.
Ik werd soms overvallen door bepaalde gebeurtenissen en conclusies van Emilia. Soms komt informatie onverwacht, waardoor je even kunt twijfelen aan jezelf en je afvraagt of je wel goed gelezen hebt.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Ik hield op met lezen en liet die informatie bezinken. Samen met een andere emotie die ik liever niet al te goed onderzocht. Het was precies achterdocht of woede, maar iets wat aan beide grensde. Nonna had nooit uitgelegd waar onze kracht vandaan kwam of hoe die werkte. Het was mogelijk dat mijn grootmoeder dat niet precies wist, maar dat kon ik niet helemaal geloven.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Kerri Maniscalco – De prins van Toorn…

Recensie: Tiny Fisscher & Coen Hamelink – Prins zoekt prins