China, 1839. Het Westen hongert naar Chinese thee, maar heeft niet genoeg zilver om die te kopen. In plaats daarvan betalen handelaren met gesmokkelde opium, iets wat de Chinese keizer een doorn in het oog is. Dit is de start van de Opiumoorlogen van de negentiende eeuw, die alle mensen in China, van rijk tot arm, Chinees en westers, mannen en vrouwen, treffen.

ISBN: 9789026155680 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 862 – Historische fictie

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Een indrukwekkende en intrigerende roman over de Opiumoorlogen in China.’

Hoofdpersonages

China heeft een flinke hoeveelheid personages die samen een beeld geven van de geschiedenis en impact van de Opiumoorlogen op China.
Allereerst heb je Jiang Shi-Rong, zoon van een alom gerespecteerde vader, die gaat werken voor de beroemde meneer Lin. In opdracht van de keizer moet meneer Lin samen met Jiang Shi-Rong een einde maken aan de handel van opium in China door de barbaarse Europeaanse handelaren.
De vrienden Charles Farley en John Trader zijn beiden werkzaam voor een handelsonderneming. John Trader besluit zich toe te leggen op de handel in opium. Zo wil hij een fortuin vergaren en trouwen met zijn grote liefde.
Dan heb je ook nog Mei-Ling, een enorm mooi boerenmeisje dat ver van Beijing woont, maar toch de gevolgen van de Opiumoorlogen voelt, en Nio, haar neef, die besluit om zich ook met de opiumhandel te bemoeien.
Over de helft van het boek komt daar ook nog Laknagel bij, een man die opgroeit in armoede. Hij besluit paleiseunuch te worden en weet door puur toeval op te klimmen tot nagelspecialist van de concubines van de keizer.
— Frederique

Sfeer

De sfeer van China is er een van mysterie. De afwisseling tussen personages die in China wonen en vasthouden aan eeuwenoude tradities, en de buitenlandse handelaren die vanuit een Westers oogpunt naar China kijken, maken dat het boek blijft intrigeren. Echter, mede door de lengte van het boek, verdwijnt de spanning halverwege. Dit wordt opgelost door de introductie van het personage Laknagel.
— Frederique

Schrijfstijl

Edward Rutherfurd wil heel veel vertellen over China in zijn boek China. Soms werkt dit, soms werkt het helemaal niet. Verschillende decennia historie van China samenvoegen in één boek maakt het verhaal soms een beetje ‘droog’. De schrijfstijl van het boek is absoluut niet moeilijk en je blijft doorlezen, maar op een gegeven moment heb je toch zoiets van ‘het is eigenlijk misschien wel een beetje te lang’.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Nadat hij zo lang een beleefd stilzwijgen in acht had genomen, besloot John Trader zijn mond open te doen.
‘Het spijt me dat u de handel met China niet goedkeurt,’ zei hij. ‘Maar het gaat toch om thee, nietwaar?’ Klonk er iets dreigends in zijn toon door?
‘Thee. Ja, natuurlijk,’ bromde de kolonel.
‘De Britten drinken thee, die ze importeren uit China, omdat bijna alle thee daar wordt verbouwd. Er wordt belasting geheven op thee. En met die belastinginkomsten wordt bijna de hele Britse marine gefinancierd.’
‘Dat zou ik zo niet weten,’ zei de kolonel.
‘Dus ik kan het me niet voorstellen dat u bezwaar hebt tegen thee,’ ging Trader verder. ‘Is het misschien de opium die we in ruil voor de thee aan China leveren die u niet bevalt?”

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

De 2021 Wrap Up van Frederique

Recensie: Joukje Akveld & Dorien Bellaar – Een boek…