In het slaperige kustplaatsje Ilmarsh in Engeland ontdekt rechercheur Alec Nichols de hoofden van zestien paarden. Ze zijn deels begraven en vormen samen een cirkel. Het meest raadselachtige is dat van alle hoofden één oog zichtbaar is, dat naar de hemel is gericht. Alec weet niet wat hij met dit ongelooflijke schouwspel aan moet en roept de hulp in van forensisch dierenarts Cooper Allen.

In de dagen die volgen ontdekken Cooper en haar team een reeks tot dan toe ongemelde misdaden in de gemeenschap: vermissingen, afpersingen, brandstichting en mishandelingen. Niets is wat het lijkt en iedereen is verdacht. Alec en Cooper moeten nauw samenwerken in een race tegen de klok om het mysterie te ontrafelen. Maar de prijs is hoog…

ISBN: 9789402708936 – Uitgeverij HarperCollins – Aantal pagina’s: 320 – Thriller

3 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Een indrukwekkende en originele thriller over ontwrichting van een gezin en een samenleving.’

Hoofdpersonages

Alec Nichols werkt als rechercheur bij de plaatselijke politie van Ilmarsh. Hij verloor zijn vrouw Elizabeth enkele jaren terug als gevolg van een ernstige ziekte. Daardoor is de geest uit het leven van Alec geraakt. Alecs zoon Simon woont bij hem in, maar de communicatie tussen beiden is verstoord geraakt. Af en toe ontmoet Alec zijn collega en vriend George in de pub. Verder leeft Alec op afhaalmaaltijden. En op de automatische piloot. De samenwerking met Cooper Allen, de forensisch dierenarts die hem bijstaat als expert bij het misdrijf met de paarden, verloopt natuurlijk en zonder problemen, hoewel Alec vrij onbehouwen en onkundig is richting Cooper. Cooper dwingt vanwege haar kennis en professionele houding respect af en dat merkt Alec in zijn gevoelsbeleving. Alec krijgt de sterke indruk dat hij het volgende slachtoffer zal zijn…
— Antoine

Sfeer

In Zestien paarden schetst Buchanan een beeld van individuen en een kleine gemeenschap die ontwricht zijn geraakt. In het verhaal komen veel wreedheden, gruwelijkheden en menselijke tragedies voor die -stuk voor stuk- tot in detail zijn uitgewerkt. Die uitwerking is, afgezien van de lugubere inhoud, bijzonder goed gedaan. De sfeer in de thriller is echter morbide en neigt naar horror, waarbij een vleugje occultisme valt te ontdekken. Naar mijn mening is het gehalte aan wreedheden te hoog. Dat leidt tot minder prettige sfeer en het verhaal komt daardoor tevens minder realistisch en geloofwaardig over.

Tenslotte: het boek is niet geschikt voor mensen die op dit moment psychisch kwetsbaar zijn.
— Antoine

Schrijfstijl

Kort gezegd scoort deze thriller hoog op schrijfstijl. Buchanan gebruikt vooral een staccato schrijfstijl; korte zinnen die snel lezen. Geen wollig en verhullend taalgebruik dus. De flashbacks in het verhaal zijn kort en krachtig en de flashforwards spaarzaam, maar veelzeggend. Dialogen zijn subliem en ademen last, verzuchting, nuchterheid en verbittering uit. Het tempo van het verhaal in Zestien paarden is erg goed. De ontknoping barst van dramatiek, maar jammer genoeg leidde die ontknoping niet tot beantwoording van veel vragen.
— Antoine

Passage uit het boek

‘Ze hadden wekenlang in het water gelegen, heen en weer bewogen door het getij, de romp, met de benen uitgestrekt alsof ze aan het vliegen waren. Hun huid was eraf geknabbeld door vissen onder de golven, door vogels nadat ze eenmaal weer waren aangespoeld.
‘Daar’, zei hij.
Ze ging op haar hurken zitten naast een van de lichamen, een massa hoeven zonder hoofd of staart. Alleen maar vlees, opgezwollen, in staat van ontbinding, bleek, gebeten, verminkt, de huid op sommige plekken los van het lichaam als een kledingstuk dat niet goed paste. Het andere lichaam vertoonde geen snijwonden, behalve dan waar de schedel en de staart ontbraken. De vlezige lange nek mondde uit in niets.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Clara Benson – Sterren in de duisternis

Recensie: Sarah Lark – Alle sterren aan de hemel