Wanneer Elisabeth, roepnaam Sisi, met de Oostenrijkse keizer Frans Jozef I trouwt, belandt ze in een strikt geordende wereld vol stijve conventies en saaie recepties. Telkens als ze uit de sleur wil breken, trekt ze naar haar Hongaarse kasteel in Gödöllö. Daar geeft ze zich over aan haar grote passie: jagen te paard. Geen sloot is te breed voor de keizerin, geen obstakel te gevaarlijk – Sisi is een van de beste ruiters van haar tijd.

Wanneer Sisi haar nichtje Marie Louise Wallersee in Gödöllö uitnodigt, ontstaat een innige band tussen de twee. De achttienjarige Marie Louise is gecharmeerd door haar keizerlijke tante en helpt haar maar al te graag wanneer Sisi de gepassioneerde amazone en femme fatale speelt. Maar al snel krijgt Marie Louise ook veel aandacht van de mannelijke adel. Sisi, die het gewend is in het middelpunt van de belangstelling te staan, gaat op zoek naar een echtgenoot voor haar onverwachte concurrente.

ISBN: 9789022340455 – Uitgeverij Tzara – Aantal pagina’s: 366 – Roman, literatuur

4 van de 5 sterren – Frederique

Recensie in één zin

‘Sisi schetst echt een prachtig gedetailleerd beeld van allerlei verschillende facetten van keizerin Sisi.’

Hoofdpersonages

Keizerin Elisabeth, beter bekend als Sisi, is enorm fan van jachtpartijen te paard en brengt dan ook het liefst al haar tijd door met jachten en races. Vooral Engeland vindt ze op dat gebied helemaal geweldig. Ze houdt niet van op voorhand vastgestelde gebeurtenissen of verplichtingen, en probeert op allerlei manieren onder deze verantwoordelijkheden uit te komen. Dit maakt dat het volk haar ziet als afstandelijk en niet begaan met het leven van de gewone mens. Tegelijkertijd heeft keizerin Sisi juist weer het idee dat iedereen iets van haar wil, maar accepteert ze zelf ook geen nee als ze dingen wil hebben of bereiken.
Marie Louise Wallersee is de dochter van een van Sisi’s jongere broers en praktisch het evenbeeld van de keizerin. Ze is net zo knap als haar tante en ook net zo fan van paarden en de jacht. Sisi besluit haar op sleeptouw te nemen om Marie Louise alles te leren over etiquette en het Oostenrijkse hof. Alleen krijgt Marie Louise steeds meer aandacht van de mannelijke adel en wordt keizerin Sisi jaloers op haar jongere nicht…
— Frederique

Sfeer

Sisi is eigenlijk meteen boeiend vanaf het eerste hoofdstuk. Het boek heeft door zijn niet helemaal chronologische vertelling en verschillende tijds- en locatiesprongen een heel eigen sfeer die soms wat vervreemdend werkt. Dit maakt dat je tijdens het lezen constant op het puntje van je stoel zit omdat je op moet blijven letten om het verhaal goed te volgen.
— Frederique

Schrijfstijl

Karne Duve heeft voor het schrijven van Sisi meerdere primaire en secundaire bronnen gebruikt (waaronder die van hofdame gravin Festetics de Tolna) om een zo waar mogelijk beeld te krijgen van keizerin Elisabeth van Oostenrijk-Hongarije. Het verhaal leest echter absoluut niet als een saai geschiedenisboek, maar Duve weet enorm boeiend en beeldend de ongrijpbaarheid van Sisi als persoon in kaart te brengen.
— Frederique

Passage uit het boek

‘De heren verschijnen in eenvoudige maar elegante avondkleding. Zelfs baron Orczy. Hij heeft zich door de koningin van Napels laten adviseren. Geen mens zou in Engeland bij zo’n gelegenheid immers in uniform verschijnen. Elisabeth zelf draagt een nauwsluitende japon van ivoorkleurig fluweel. Een parelketting en camelia’s in haar kapsel zijn de enige opsmuk. Uiteraard staat ze ook hier in het middelpunt van de belangstelling; ze is tenslotte de gastvrouw. En een schoonheid. En een uitmuntende amazone. De gesprekken gaan hoofdzakelijk over paarden en de meest recente jachtpartijen. En over paarden. Misschien speelt het ook wel een beetje een rol dat ze de keizerin van Oostenrijk is, maar geen mens zou hier op het idee komen te wachten totdat zij iemand aanspreekt. In plaats daarvan vertelt kolonel Hunt meteen in geuren en kleuren hoe de keizerin ’s morgens van haar paard is gevallen.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Mariska Overman – Het balboekje

Recensie: Michael Reefs – Het magische moeras (Marie Boe #2)