In Uilen van het eeuwige ijs vangt de nog jonge vogelaar Jonathan Slaght tijdens een reis in het oosten van Siberië een glimp op van een enorme, voor hem onbekende uil. Als hij een foto laat zien aan een aantal experts, blijkt hij een van ’s werelds zeldzaamste grote uilen gezien te hebben, de Blakistons visuil. Deze ontmoeting is de start van Slaghts wetenschappelijke carrière én is het begin van een queeste naar dit raadselachtige wezen in de afgelegen bossen van Oost-Rusland. Want ondanks een spanwijdte van twee meter is het bijna onmogelijk om een Blakistons visuil te zien te krijgen. Zijn zoektocht voert Slaght naar nachtelijke missies in ijskoude tenten, levensgevaarlijke sprints over ontdooiende rivieren en laat hem klimmen in rotte bomen om nesten te controleren op aanwezige eieren. En al die tijd moet hij met z’n team waken voor ontmoetingen met beren of Siberische tijgers. Maar uiteindelijk gaat het in dit spannende boek vooral om de visuilen zelf: sluwe jagers, toegewijde ouders, zangers van griezelige duetten en overlevenden in een ijskoud en krimpend leefgebied.

ISBN: 9789045044828 – Uitgeverij Atlas Contact – Aantal pagina’s: 320 – Non-fictie

4 van de 5 sterren — Antoine

Recensie in één zin

‘Uit Slaghts werk Uilen van het eeuwige ijs blijkt overtuigend dat hij een begenadigd en bevlogen schrijver is.’

Wat heb ik aan dit boek?

In het boek Uilen van het eeuwige ijs doet Jonathan C. Slaght verslag van zijn onderzoek om een zeldzame uil in de Primorje-regio in Rusland te beschermen. Het doel is het ontwikkelen van een beschermingsstrategie voor de soort, waarbij inzichtelijk wordt gemaakt op welke plaatsen deze zeldzame visuilen zich ophouden en zich in de toekomst zouden kunnen vestigen. Houtkapbedrijven kunnen bewust worden gemaakt van deze plaatsen, zodat niet lukraak bomen worden gekapt. Slaght heeft de conclusies van zijn onderzoek neergelegd in een proefschrift.

Het boek heeft mij inzicht gegeven in de kwaliteiten die de onderzoekers hebben gehad om dit project te kunnen voltooien. Slaght en zijn team, bestaande uit lokale experts, hebben immers veel frustrerende momenten meegemaakt, bijvoorbeeld mislukte pogingen om visuilen te vangen, falende apparatuur en barre weersomstandigheden. Slaght had beperkte (financiële) middelen en mogelijkheden tot zijn beschikking, waardoor hij goede keuzes moest maken en inschikkelijk en volhardend moest zijn.
— Antoine

Schrijfstijl

Slaght vertelt uitvoerig en gedetailleerd over zijn project, wat de leesbaarheid van het verhaal niet altijd ten goede komt. Als beginnend wetenschapper durft hij zich open te stellen naar zijn lezers, doordat hij op enkele punten zijn fouten en onwetendheid vermeldt. Op zijn beurt laat Slaght echter ook zijn groei op professioneel vlak zien. Op basis van het boek kan de lezer een goed beeld krijgen van het onderzoek van Slaght.
— Antoine

Passage uit het boek

‘We dronken thee en aten chocolade, en intussen bespraken we onze plannen voor komend seizoen. We zouden dit jaar een heel ander tempo aanhouden dan in 2006. We zouden langzamer en systematischer te werk gaan, want het zou nu niet ons doel zijn om territoria van visuilen te vinden, maar om in één gebied (Ternei) aan onze vangvaardigheden te werken. Rond Ternei hadden we vorig jaar de hoogste concentratie aan visuilen aangetroffen, dus dit was de logische plek om te beginnen. We moesten vertrouwd raken met de vogels in de Serebrianka-, Tunsja- en Faata-territoria en voor elk paar minstens één plek vinden waar ze graag op jacht gingen, zodat we wisten waar we een val moesten plaatsen.’

Voor wie is dit boek?

Ik zou het boek voornamelijk aanraden aan jonge wetenschappers vanaf 25 jaar die een proefschrift schrijven en die moeten omgaan met diverse negatieve aspecten van het doen van promotieonderzoek.
— Antoine

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Timothy Knapman – Uilen zijn cool

Recensie: Petr Horáček– Kleine uil