Hongerwinter 1945. De Amsterdamse Hans wordt tegen zijn zin door zijn ouders naar Texel gestuurd. Hij moet met zijn beste vriend, Herman, mee naar diens oom op het eiland om aan te sterken. Op Texel is wel nog eten. Hans heeft al geen zin, en als ze aan de overkant worden opgehaald door meester Jan, blijkt die nog een moffenvriend te zijn ook! Maar als Hans langer op het eiland blijft, ontdekt hij dat niet alles is wat het lijkt. En net als de Duitsers verslagen lijken, breekt er een nieuwe oorlog uit: de Georgische Russen die in het Duitse leger zijn ingelijfd, komen in opstand.

ISBN: 9789047714156 – Uitgeverij Lemniscaat – Aantal pagina’s: 230 – Jeugdboek

4 van de 5 sterren – Isolde

Recensie in één zin

‘Indringend verhaal over een redelijk onbekend deel van de Tweede Wereldoorlog vanuit de ogen van een kind.’

Verhaal

In Stamppot met kogels sturen Hans’ ouders hem samen met zijn beste vriend Herman naar diens oom Jan op Texel. In Amsterdam is geen eten meer te vinden en met Hans’ zusje gaat het steeds slechter. Op Texel is nog wel eten, niet veel, maar voldoende.
Hans vertrekt met tegenzin en heeft weinig vertrouwen in wat hem staat te wachten. De reis is best spannend, want je mag zonder de juiste papieren niet zomaar reizen. De jongens moeten zich een paar keer in het ruim van de boot verstoppen om niet gezien te worden door de Duitsers.
Het duurt even voordat Hans zijn draai bij Jan en zijn vrouw Nienke gevonden heeft. Aanvankelijk vertrouwt hij de goede contacten niet die zij hebben met de Georgische soldaat die voor de Duitsers vecht.
Begin april 1945 denkt iedereen dat Texel bevrijd is, door de Georgische soldaten. Maar is dat echt zo?
— Isolde

Het boek

Stamppot met kogels is een op zichzelf staand verhaal. Het speelt zich af aan het einde van de hongerwinter van 1944/1945 op Texel. Daar vond een korte maar hevige strijd plaats tussen de Russen, die waren ingelijfd door het Duitse leger, en de Duitsers. Dit is bij lang niet iedereen bekend. Het boek is gebaseerd op ware gebeurtenissen en ervaringen. Aan het einde van het boek is informatie opgenomen over deze gebeurtenissen op Texel in april 1945, samen met foto’s.
— Isolde

Schrijfstijl

Joyce Pool heeft een meeslepend verhaal geschreven, dat bijna niet aan de kant te leggen is. Het verhaal is ontroerend en spannend tegelijk, vooral als je je realiseert dat dit in ook echt gebeurd is.
Door het verhaal vanuit hoofdpersoon Hans te schrijven, kruip je als lezer echt in zijn huid en kan je optimaal meeleven. Je voelt mee met zijn twijfels en zijn achterdocht, maar ook met de gevaarlijke en beklemmende situaties waar de hoofdpersonen in terecht komen.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Het is nog steeds niet helemaal licht als we vertrekken. We zijn met zestien mensen en een hond. De mensen zijn vooral vrouwen en kinderen. De hond is Bruno. Om de paar mensen zit er een gat in de stoet. Dat moet van de meester. ‘Je weet het maar nooit; als de Duitsers per ongeluk met hun granaten op ons mikken, raken ze in elk geval niet iedereen,’ zei hij.
Daar wankelde ik even van op mijn benen.
Onder mijn kleren, tegen mijn borst, zit het plakboek van meester Kuip. Het is het enige dat ik kon meegrissen toe we ervandoor gingen. Voor de tweede keer neem ik het mee op reis. Drie keer, als je de tocht van school naar mijn huis in Amsterdam meetelt. De andere keren dacht ik dat ik het in veiligheid bracht, nu twijfel ik. Waar gaan we naartoe? Wat gaat er allemaal gebeuren nu we zomaar ineens midden in de strijd zijn beland?’

Voor wie is het boek?

Voor meisjes of jongens?

Leesvoorschrift

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Winactie: Michael Reefs - Het verdwenen eiland…

Recensie: Jozua Douglas – Bureau S.P.E.U.R.N.E.U.S.…