Het Ottomaanse Rijk (1281-1923) is lang afgeschilderd als de islamitisch-Aziatische tegenpool van het christelijke, Europese Westen. Maar de werkelijkheid was heel anders: dit multi-etnische, meertalige en multireligieuze rijk strekte zich uit tot diep in het hart van Europa. Sterker nog: de Ottomaanse heersers zagen zichzelf als de nieuwe Romeinen.

In De Ottomanen vertelt de vooraanstaande historicus Marc David Baer hoe een klein vorstendom kon uitgroeien tot een wereldrijk. De Ottomanen pionierden met religieuze tolerantie. Maar in de negentiende eeuw kwam daarin verandering, wat leidde tot etnische zuiveringen, genocide en de ondergang van het rijk na de Eerste Wereldoorlog.

De Ottomanen herdefinieert op levendige wijze de grote en blijvende invloed van de Ottomaanse dynastie op Europa en de wereld.

ISBN: 9789046830956 – Nieuw Amsterdam – Aantal pagina’s: 496 – Non-fictie

4 van de 5 sterren — Frederique

Recensie in één zin

‘Prachtig compleet naslagwerk over het Ottomaanse rijk waar je echt even voor moet gaan zitten.’

Wat heb ik aan dit boek?

De Ottomanen neemt je mee door de geschiedenis van het Ottomaanse rijk, vanaf het ontstaan ervan tot aan de ondergang van het rijk. Niet alleen de positieve kanten van het rijk worden belicht, maar ook de negatieve kanten. De Ottomanen behandelt daarbij ook chronologisch de interne conflicten rondom troonopvolging, de verhoudingen tussen verschillende religies en hoe het Ottomaanse rijk zich door de jaren heen verhield met de rest van Europa.
— Frederique

Schrijfstijl

Marc David Baer schrijft met passie, maar het is geen makkelijke schrijfstijl om te lezen. Vooral het begin is behoorlijk verwarrend. Verder in het boek worden er binnen hoofdstukken geregeld sprongen gemaakt naar andere onderwerpen die dan niet meteen te volgen zijn. Kortom, een heel boeiend boek waar je wel echt even voor moet gaan zitten.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Op al deze grote religieuze, politieke en economische dreigingen, met tegenstanders van binnenuit die zich verbonden met vijanden van buitenaf, met verschillende kandidaten voor de troon en strijdende bestuursmodellen – zoals de goddelijke soefiesjeik en de gazi, de Safavidische sjah – reageerde Bayezid II waar nodig met militaire en diplomatieke wapens. Maar hij nam ook weleens pen en inkt ter hand, geschiedschrijving hoorde bij de ambities van een groot rijk. Soevereinen werden beoordeeld op zowel het succes van hun militaire veldtochten als op de grootsheid van de werken die ter ere van hen gemaakt waren – hun culturele kapitaal. Door de literatuur te begunstigen leek een heerser zijn sultanaat waardig. Aan het hof van Bayezid II werden schrijvers aangemoedigd of kregen ze opdracht om hem en zijn dynastie te verheerlijken, zijn aanzien te verhogen en zijn wapenfeiten te bevestigen. Dergelijke mannen waren mogelijk geen echte geschiedschrijvers, maar ze stonden wel achter de dynastie. Of ze nu gazi’s, soefi’s of geleerde Perzische staatsmannen waren, ze werden rijkelijk beloond voor het introduceren van vleiende kronieken aan Bayezids hof.’

Voor wie is dit boek?

De Ottomanen is een boeiend naslagwerk voor mensen die meer willen weten over het Ottomaanse rijk of voor mensen die fan zijn van geschiedenis. Je moet wel een beetje ervaring hebben met moeilijke teksten, want anders is De Ottomanen misschien niet helemaal jouw ding.
— Frederique

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Hendrik Vos – Dit is Europa

Recensie: Lloyd Llewellyn-Jones – De Perzen