Recensie: Margaret Atwood – Penelope: De mythe van de vrouw van Odysseus

Recensie: Margaret Atwood – Penelope: De mythe van de vrouw van Odysseus


In de Odyssee van Homerus wordt Penelope, de vrouw van Odysseus en nicht van de beeldschone Helena van Troje, vereeuwigd als toegewijde echtgenote. Ze staat er twintig jaar alleen voor wanneer hij vertrekt om na de ontvoering van Helena in de Trojaanse oorlog te strijden. Het lukt Penelope, ondanks vele schandalen, het koninkrijk Ithaka bijeen te houden, haar eigenzinnige zoon op te voeden en vele aanbidders af te wijzen. Wanneer Odysseus eindelijk terugkeert naar huis nadat hij vele ontberingen heeft doorstaan, monsters heeft verslagen en met godinnen heeft geslapen, vermoordt hij haar aanbidders, en, vreemd genoeg, ook twaalf van haar dienstmaagden.

ISBN: 9789083293820 – Uitgeverij Orlando – Aantal pagina’s: 160 – Roman


*****

4 van de 5 sterren – Isolde


Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Het bekende verhaal vanuit een totaal ander perspectief.’

Hoofdpersonages

*****

Penelope heeft twintig jaar moeten wachten tot haar man Odysseus weer thuiskwam van de oorlog in Troje en zijn eindeloze zwerftocht daarna. Ze moest haar zoon alleen opvoeden, heersen over het koninkrijk en zien te voorkomen dat een van de vrijers met haar zou gaan trouwen.
Margaret Atwood beschrijft in Penelope hoe Penelope die twintig jaar heeft doorstaan en waar zij zich zorgen over maakte. We leren een intelligente vrouw kennen die behoorlijk cynisch kan zijn over haar man. Een vrouw die in hoge mate geïrriteerd is door het gedrag van haar nicht Helena. Die nota bene ook nog eens eerder terug is uit Troje dan Odysseus. Een vrouw die net zo listig lijkt te zijn als haar echtgenoot.

Atwood wisselt het verhaal van Penelope af met liederen van het koor, als een ware tragedie, dat bestaat uit de twaalf dienstmaagden van Penelope die zijn gedood na de terugkomst van Odysseus. Waarom was dat nodig?
— Isolde

Sfeer

*****

De sfeer in Penelope klopt helemaal en speelt zich onmiskenbaar af in het klassieke Griekenland. Het is heet en het wachten is eindeloos. De bekende elementen uit de verhalen over Odysseus komen ook in dit verhaal terug en als je dat verhaal nog niet kent, maakt Penelope je daar vast heel nieuwsgierig naar.
— Isolde

Schrijfstijl

*****

Penelope is vlot geschreven en leest makkelijk. Het boek heeft slechts 160 bladzijden en je hebt het zo uit. De keuze van Atwood om Penelopes verhaal af te wisselen met liederen van het koor is vrij briljant, het is alsof je een echte tragedie leest. Ze gebruikt ook nog eens de stijl van Homerus met haar manier van typeringen van mensen, zoals je in het tekstfragment hieronder kunt lezen. Een goede hervertelling van een bekend en klassiek verhaal in een modern jasje en vanuit een nieuw perspectief.
— Isolde

Passage uit het boek

‘Ik wist dat hij loog, maar het ontroerde me dat hij dat omwille van mij deed. Hij was niet voor niets de achterkleinzoon van Autolykos, vriend van Hermes de aartsleugenaar, en de zoon van de sluwe Odysseus met de kalmerende stem, meester in list en bedrog, overtuiger van mannen en verleider van vrouwen. Misschien was hij toch niet zo dom. ‘Bedankt voor alles wat je hebt verteld, mijn zoon,’ zei ik. ‘Daar ben ik blij mee. Nu ga ik een mand tarwe offeren en bidden voor de behouden terugkeer van je vader.’
En dat deed ik.’

Leesvoorschrift

Je hebt een paar rustige uurtjes op zaterdagmiddag voor de boeg. Het zonnetje schijnt en je neemt plaats in je achtertuin of op je balkon met een glas koele ijsthee. Perfect om even Penelope te worden.

Voor vrouwen of mannen?

vrouw-of-man

50%

50%

Hoe dik is de pil?

160 pagina’s
dikke-pil

Ook gelezen? Hoeveel sterren geef jij dit boek?

 


boekiewoogie-beeldmerk


+ Er zijn nog geen reacties

Reactie toevoegen

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.