Recensie: Michiel Janzen – Passchendaele: Operatie rode modder | Boekiewoogie

Herfst 1917. Piloot Stan O’Connor krijgt het bevel een belangrijke boodschap naar het Britse hoofdkwartier in Kassel te brengen.

Wanneer zijn Sopwith Camel boven het niemandsland van Passchendaele wordt neergehaald, weet hij ternauwernood uit het toestel te ontsnappen. De belangrijke boodschap die hij bij zich draagt, is zijn levensverzekering. Zowel de Duitsers als de Britten willen de piloot levend in handen krijgen, maar daartoe moeten ze een van de meest bloedige strijdtonelen van West-Europa betreden.

ISBN: 9789401487344 – Uitgeverij Lannoo – Aantal pagina’s: 284 – Historische fictie

*****

4 van de 5 sterren – Frederique

Start scrollen!

Vanaf hier weet je binnen één minuut of dit boek bij je past.

Recensie in één zin

‘Passchendaele: Operatie rode modder laat heel goed zien hoe zinloos oorlog is en geeft je als lezer stof tot nadenken.’

Hoofdpersonages

*****

Stan O’Connor is fervent liefhebber van snelheid, of het nu op de motorfiets of in het vliegtuig is. Als piloot krijgt hij het bevel om een bericht persoonlijk te overhandigen aan generaal Plumer in Kassel. Onderweg wordt hij beschoten door Duitse vliegtuigen en hij stort neer in het niemandsland tussen de loopgraven. Gewond moet hij wachten tot iemand hem komt redden.
— Frederique

Sfeer

*****

Zodra O’Connor neerstort heeft Passchendaele: Operatie rode modder meteen een hele rauwe sfeer. Het boek laat heel goed zien hoe akelig de situatie in de loopgraven was. Tijdens het lezen krijg je ook steeds meer een onheilspellend gevoel en zit je echt op het puntje van je stoel.
— Frederique

Schrijfstijl

*****

Michiel Janzen schrijft zonder moeilijke woorden of ingewikkelde beschrijvingen en daar zit precies de kracht van dit boek. Passchendaele: Operatie rode modder leest door het heldere taalgebruik vrij snel, waardoor je ondanks het zware onderwerp het boek eigenlijk niet weg kan leggen. Michiel Janzen maakt de verschrikking van de Eerste Wereldoorlog begrijpelijk voor de lezer en weet daardoor ook feilloos de angst en moedeloosheid van de soldaten over te brengen.
— Frederique

Passage uit het boek

‘Nu zit hij de Brit achterna boven de loopgraven. Dit duel is ontaard in een persoonlijke vete. Hebert zal niet opgeven, de Brit wil maar niet sneuvelen. Het is gekkenwerk. Met zijn handen op de stuurknuppel en duimen op de vuurknoppen jaagt hij op de Sopwith Camel. De cockpit van de Albatros is puur functioneel. Recht voor hem bevindt zich alleen de toerenteller, meer niet. De hoogtemeter en brandstofmeter zijn aan weerszijden van de cockpitwand geplaatst. Het kompas bevindt zich onder zijn rechterbeen. Niet ideaal, maar hij is er gewend aan geraakt. De ontwerper van de Albatros lijkt de snelheidsmeter te hebben vergeten. De kleine meter is aan de vleugel vastgeschroefd en is alleen bij benadering afleesbaar. Herbert gebruikt de snelheidsmeter niet, hij vliegt alleen op de toerenteller.
Ze scheren zo laag over de grond dat hij de verschrikte gezichten van de tommy’s in de loopgraven kan zien. De rookpluim uit de motor van de Sopwith wordt steeds donkerder. Herbert besluit een kort salvo zowel links als rechts van het toestel voor hem te plaatsen. Op het moment dat hij rechts vuurt, ziet hij de Camel brandend om laag storten. De klap op de grond gaat gepaard met het gekraak van brekend hout. Wanneer hij over de gecrashte Brit vliegt, ziet Herbert dat de piloot half uit het toestel hangt. Als groet beweegt hij de vleugels van de Albatros even op en neer en buigt af naar de Duitse linies, die zich vlak voor hem moeten bevinden.’

Leesvoorschrift