Jakob Weber is inspecteur van politie in Bodø, een grote Noorse stad net ten noorden van de poolcirkel, waar in de winter het noorderlicht de nachten groen kleurt en in de zomer de zon altijd schijnt. Weber werkt samen met Noora Yun Sande, een jonge rechercheur die haar prestigieuze baan in Oslo heeft opgegeven om in het afgelegen Bodø te komen werken.

Wanneer de negentienjarige Iselin Hanssen na een hardlooptraining in een populair wandelgebied niet thuiskomt, vermoedt de politie dat ze uit eigen beweging is vertrokken. Maar als haar T-shirt dat helemaal onder het bloed zit, vlak bij het pad wordt gevonden, is duidelijk dat het om een misdrijf gaat. De verdenking valt al snel op Iselins vriend, de zoon van een van de rijkste mannen van Bodø. Ook voor inspecteur Jakob Weber is het een heldere zaak. Tot er nog een jonge vrouw verdwijnt…

ISBN: 9789460686283 – Uitgeverij Marmer – Aantal pagina’s: 352 – Thriller

4 van de 5 sterren – Antoine

Recensie in één zin

‘Een race tegen de klok in het hoge Noorden.’

Hoofdpersonages

De hoofdrol in Iselin was bijna thuis is weggelegd voor Jakob Weber, een rechercheur met veel ervaring in het politievak. Na het volgen van de politieacademie werd Jakob Weber eerst hoofdagent van Beiarn, maar later solliciteerde hij naar een baan als junior-rechercheur bij de politie van de Noorse stad Bodø. Op het eerste gezicht is Weber een rechercheur zoals alle anderen, maar hij heeft een eigenaardigheid; hij gebruikt de nachtelijke uren voor het overdenken van complexe zaken. Dat duurde voort tot het moment dat hij zijn vrouw Lise, zijn soulmate, ontmoette. De rustige en gedreven Weber en zijn vrouw Lise waren jarenlang onafscheidelijk, maar zes maanden geleden overleed Lise aan de gevolgen van kanker. Sinds die gebeurtenis gebruikt Weber de nacht weer om zaken te overdenken.

In deze thriller krijgt Weber een nieuwe samenwerkingspartner, Noora Yun Sande, nadat zijn oorspronkelijke samenwerkingspartner Rolf Kvist met pensioen is gegaan. Weber kan echter nog terugvallen op Kvist voor informatie. Weber en Sande worden in Iselin was bijna thuis geconfronteerd met een vrouwelijk stoffelijk overschot in verregaande staat van ontbinding en enkele verdwijningen van jonge vrouwen. Samen met de andere leden van het politieteam dienen zij de misdadiger te ontmaskeren.
— Antoine

Sfeer

In de thriller wordt duidelijk dat iemand, die zijn camper heeft omgebouwd als mobiele martelkamer, jonge vrouwen oppikt, ontvoert en verkracht. De gedetailleerde hoofdstukken waarin de bewegingen en gedachtegangen van deze persoon worden opgetekend zijn gruwelijk en ijzingwekkend. Verder is sprake van een race tegen de klok, want Weber en zijn collega’s dienen deze zieke persoon op tijd te stoppen. Tevens dienen zij de ontvoerde jonge vrouwen op tijd terug te vinden, terwijl er al lange tijd geen doorbraak in de zaken is.
— Antoine

Schrijfstijl

Karlsson heeft in Iselin was bijna thuis een geloofwaardig, realistisch en goed uitgewerkt verhaal neergezet. De personages zijn stuk voor stuk goed uitgewerkt. De dialogen zijn kort, maar krachtig. Het tempo in het verhaal is iets hoger dan verwacht in de realiteit, maar dat houdt de aandacht wel bij het verhaal.
— Antoine

Passage uit het boek

‘In de auto liet hij haar omdraaien en op de tafel plaatsnemen. Toen maakte hij haar benen vast in de voetklemmen. Hij hield het mes tegen haar hals en dwong haar te gaan liggen. Maakte de beugel over de hals vast voordat hij haar handen vrijmaakte.
Ze verzette zich. Daar was hij op voorbereid. Hij duwde eerst de ene en daarna de andere hand in de lus en trok ze strak met klittenband en gesp. Toen ze rustig werd, haalde hij de haarspeld met de steen uit de zak van zijn schort en bevestigde die boven haar linkeroor.
Ze was mooi zoals ze daar lag. De steen in de speld blonk als een blauw baken in haar donkere haar. Hij bleef een paar minuten naar haar staan kijken en pompte toen met de voet op het pedaal onder de tafel zodat de roestvrijstalen tafel op werkhoogte kwam.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Jørn Lier Horst & Thomas Enger – Slagzij

Recensie: Jo Nesbø – Bloedmaan