Australië, 1987. Vier vrouwen – de pas gescheiden Cynthia, haar voormalig beste vriendin Lorraine, de jonge weduwe Elizabeth en de ietwat verloren Kathy – ontmoeten elkaar dankzij de tuinclub van Sunshine Beach. Tussen het wieden van onkruid en het planten van inheemse gewassen door, leren de vrouwen van elkaar dat sommige wortels diep gaan en andere ondiep; dat een zaadje soms jarenlang kan blijven liggen voor het opeens opbloeit; en dat je met genoeg liefdevolle verzorging de meest verwaarloosde tuinen, levens en vriendschappen weer tot bloei kunt brengen.

ISBN: 9789026173370 – Uitgeverij De Fontein – Aantal pagina’s: 365 – Roman

4 van de 5 sterren – Kaylee

Recensie in één zin

‘Heerlijke roman over het belang van betekenisvolle vriendschappen.’

Hoofdpersonages

Cynthia is onlangs gescheiden van haar man Pat. Door allerlei keuzes ziet ze haar dochter Odette weinig. Samen met de verwerking van de scheiding zorgt dit ervoor dat Cynthia het zwaar heeft. Wanneer Odette zwanger blijkt te zijn, herstelt het contact tussen hen gelukkig. Er ontstaat zelfs een situatie waarvan Cynthia nooit had durven dromen.

Lorraine is druk met het runnen van haar gezin en het managen van haar man Mike. Samen werken ze in zijn bedrijf en dit kost veel tijd. Mike zorgt daarnaast voor problemen, aangezien Lorraine ontdekt dat hij gokt. Wanneer Mike het op een dag erg bont maakt, dreigt Lorraine alles te verliezen. Gelukkig krijgt ze steun vanuit de tuinclub en lijkt er een oplossing voorhanden.

Kathy gaat nogal door een roerige tijd. Haar relatie is over en ze probeert zichzelf terug te vinden. Hierbij komt ze tot de ontdekking dat ze gevoelens heeft voor een vrouw, iets waarvan ze zelf nogal ontdaan is. Gelukkig zijn er de dames van de tuinclub die haar bijstaan en haar volledig opnemen in de groep.

Elizabeth heeft de afgelopen jaren veel meegemaakt. Haar man Jon was ziek en is onlangs gestorven. Elizabeth zorgt voor hun zoon en probeert zich zo goed mogelijk staande te houden, maar merkt dat het rouwen haar zwaar valt. Jon heeft een grote tuin achtergelaten, iets waar hij altijd vol passie en liefde in bezig was. Elizabeth probeert de tuin in ere te houden, maar ze merkt dat het erg veel werk is. Ze is dan ook heel erg blij dat de dames van de tuinclub haar komen helpen.
— Kaylee

Sfeer

— Kaylee

Schrijfstijl

Zoals ook de voorgaande boeken van Sophie Green moet je even inkomen wanneer je start met lezen. Het zijn veel personages met allemaal hun eigen verhaal. Het duurde bij mij even voordat begon te landen wie wie is en welk verhaal bij diegene hoort. Heb je dit eenmaal door, dan leest het verhaal heel erg vlot weg.
— Kaylee

Passage uit het boek

‘’Waarom help je Cyn niet bij het zoeken naar ongedierte?’ Shirl wijst naar de hortensia, waar Cynthia op haar hurken de bladeren zit te inspecteren.
Kathy knikt en loopt die kant op.
‘Ik kom jou helpen,’ zegt ze tegen Cynthia.
Lorraine wroet naast hen in de aarde en Elizabeth snoeit de rozen. Rozen moeten blijkbaar tweehonderdvijftig keer per jaar worden gesnoeid, heeft Kathy het idee, en het gaat er altijd bruut aan toe: de bloemen worden afgeknipt en de struiken worden gereduceerd tot een verzameling takken.
‘Zoeken naar insecten,’ zegt Cynthia met een glimlach.
‘We zijn van alle markten thuis.’ Kathy hurkt en kreunt.’

Leesvoorschrift

Voor vrouwen of mannen?

Hoe dik is de pil?

Bekijk deze visuele boekrecensies ook eens

Recensie: Sophie Green – Het koor van Bellbird River

Recensie: Sophie Green – De yogaclub van Orange…