_Kelly
TagRecensie: Marion Deuchars – Bob maakt kunst
**** 4/5
Bob is een schattig vogeltje met spillebeentjes. Hij is alleen niet zo blij met die beentjes en zou liever wat stoerder zijn. Gelukkig komt hij er dankzij de kunst achter dat het leuker is om op te vallen dan een grijze muis te zijn.
Recensie: Jelle Brandt Corstius – As in tas
**** 4/5
Elk voorjaar maakte Jelle Brandt Corstius een fietstocht met zijn vader. Een bestemming was er nooit, maar wel de zekerheid dat het niet langer dan twee dagen zou duren. Anders kregen ze ruzie. Op 18 april 2014 stapte Jelle Brandt Corstius weer op zijn fiets, maar dan zonder zijn twee maanden eerder overleden fietsmaatje en vader, Hugo Brandt Corstius, een wonderlijke man die veel begreep van dingen waar de meeste mensen niets van begrepen (palindromen), maar weer weinig van normale dingen (kinderen). Met in zijn fietstas een deel van de as fietst Brandt Corstius zestien dagen door Europa, legt 1620 kilometer af, ziet veertien verschillende campings tot hij aan de Middellandse Zee uitkomt, waar hij de as uitstrooit.
Recensie: Brecht Evens – Panter
***** 5/5
Panter, de kroonprins van het koninkrijk Panteria, kruipt uit de ladekast van kleine Kristien na de dood van haar kat. Er ontspint zich een spel van verleiding tussen de charmeur en zijn prooi.
Recensie: Bert Wagendorp – Een zaterdagmiddag
*** 3/5
De dochter van de schoolmeester vertelt haar zoon eindelijk wat er is gebeurd. Hoe een Engelse bom haar broertje doodde – en de grote droom van haar vader. Maar terwijl ze praat, bekruipt haar zoon steeds sterker het gevoel dat haar verhaal over veel meer gaat dan een noodlottige zaterdagmiddag, zeventig jaar geleden. Zijn moeder overhandigt hem de sleutel van een deur die altijd gesloten was: die naar zijn eigen bestaan. Bert Wagendorp voegt met Een zaterdagmiddag een juweel van een vertelling toe aan zijn oeuvre. Het boek is geïllustreerd door Ien van Laanen.
Recensie: Roos van Rijswijk – Onheilig
**** 4/5
Via een willekeurige hotelaanbieding belandt Miguel Sluyter in de kleine Duitse stad Nieheim. Zijn leven daar bevalt hem beter dan zijn kantoorbestaan in Amsterdam. Hij keert niet terug, en maakt op zijn brommer lange tochten langs velden en door bossen. Maar dan wordt zijn moeder, die nooit om zijn nieuwe adres vroeg, ernstig ziek. Ze besluit op zoek te gaan naar haar zoon. Terwijl zij vecht tegen de hittegolf die de stad teistert, reist Miguel de tegenovergestelde richting uit. Zijn moeder nog één keer zien. Onder zijn hoede heeft hij Jorge, een simpele jongen die tot Miguels vreugde en frustratie nooit van zijn zijde wijkt. Kun je bevriend zijn met iemand voor wie je verantwoordelijk bent? Hoe verantwoordelijk ben je voor je familie?
Recensie: Jerry Hormone – Het is maar bloed
** 2/5
Met Het is maar bloed levert Jerry Hormone het geschreven equivalent van een reeks klappen in het gezicht. Rechttoe rechtaan, zonder in te houden, hier en nu, balt hij alle pijn als een vuist samen. Het is maar bloed verhaalt over het lichamelijke en geestelijke geweld dat we elkaar, maar vooral ook onszelf dag in dag uit aandoen. Gewoon, omdat we niet beter weten. Een eenzame alcoholist weet zich niet in te houden en valt bij zijn buren door de glazen salontafel. Een autistisch jongetje praat alleen via sokpoppen met zijn ouders. Een Peruaan koopt zijn vlees in de dierenwinkel. Na een openhartig gesprek met zijn moeder vergrijpt een kleuter zich aan zijn zusje. Eerst grijpt het je aan, zoveel onverschillige wreedheid. Maar plots zie je er de humor van in. Eigenlijk valt er niets te lachen en toch doe je het. Jerry Hormone maakt ons medeplichtig: hij is een meester van de schuldige lach.
Recensie: Lize Spit – Het smelt
***** 5/5
In Eva’s geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen maar het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan of hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Die keuze is geen keuze. Dertien jaar na een snikhete zomer die volledig uit de hand liep, keert Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs in de kofferbak. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij dit keer de bepaalt wat er gebeurt. Vanaf de eerste bladzijde grijpt debutante Lize Spit de lezer bij de strot, om die 480 pagina’s lang niet los te laten. Genadeloos maar liefdevol: ‘Het smelt’ is een roman die je verslagen achterlaat.
Recensie: Penelope Mortimer – De pompoeneter
***** 5/5
‘De pompoeneter’ is een semi-autobiografische roman van Penelope Mortimer over een naamloze vrouw in Engeland in de jaren ‘60 die haar levensverhaal vertelt aan haar arts. Vanaf de bank van haar psycholoog vertelt ze haar verhaal. Ze is moeder van een schare kinderen en getrouwd met scenarioschrijver Jake. Ze lijken ‘lang en gelukkig’ te leven, maar de realiteit is dat ze lijdt aan depressies terwijl ze moet zien om te gaan met een overspelige echtgenoot, therapiesessies, het huishouden, jeugdherinneringen en toekomstdromen. ‘De pompoeneter’ is een inktzwarte komedie over het huwelijk en de valkuilen van het ouderschap.
Recensie: Walter van den Berg – Schuld
**** 4/5
In zijn vierde roman Schuld neemt Walter van den Berg je mee naar Amsterdam Slotervaart en daarbij in het bijzonder de kenmerkende volkswijk Bluebanddorp.
Kevin maakt gejatte laptops schoon. Vieze filmpjes die hij vindt zet hij online en de vreemdgangers belt hij op, stalkt ze. Om ze te laten zien dat het hun schuld is. Om maar met iemand te kunnen praten. Zijn vader is de mislukte charmezanger ‘Zingende Ron’. Wanneer die uit de bak komt trekt hij in bij Sandra. Dat is geen liefde, dat is een afspraak. Ron heeft iets voor haar gedaan en zij doet nu iets voor hem terug. Welkom in een wereld waar mannen de held moeten zijn, maar waar uiteindelijk iedereen wordt ontmaskerd.
Recensie: Maurits de Bruijn – De achterkant van de zon
**** 4/5
Na zijn debuut Broer is nu het tweede boek van Maurits de Bruijn verschenen bij uitgeverij Nieuw Amsterdam: De achterkant van de zon. De Bruijn neemt je aan de hand en vertelt over het leven van hoofdpersonage Soufjan, en opent de roman met de scene waarin hij samen met zijn ouders een nachtelijke autorit door de Marokkaanse woestijn maakt. In de auto bevindt zich een baby met opvallend blond haar, die hij Mariah Carey noemt. De dan twaalfjarige Soufjan weet niet hoe het meisje daar gekomen is en probeert zo goed mogelijk voor haar te zorgen. Voor Soufjan staat zijn zusje symbool voor het magische Westen, een plek waar hij al zijn hele leven naar verlangt, daar waar het echte leven zich volgens hem afspeelt. Soufjan ontfermt zich over haar, en wanneer Mariah jaren later op zoek gaat naar haar Nederlandse familie, verandert niet alleen háár leven, maar ook dat van Soufjan.