recensie
Tag
Recensie: Mireille Geus – Lava
**** 4/5
Prinses Lava wordt volgende week dertien. Tijd om de reis te maken naar het land dat haar koninkrijk zal worden. Samen met een hond die haar de weg wijst, een jongen die haar zal begeleiden en de opdracht om iets te vinden om in haar nieuwe land aan het volk aan te bieden. Iets dat Aventurijn heet.
Maar Lava wil helemaal niet met een mottige hond en een bozige jongen op stap. Ze wil deze reis met haar tweelingzus maken, zoals ze altijd van plan waren. Maar haar zus is er niet.
Recensie: Jolien Janzing – Atta
**** 4/5
Atta is een eigenwijs Mengelmeisje. Ze heeft er genoeg van om met de vrouwen en kinderen bessen te verzamelen. Ze wil op jacht! Dus sluipt ze achter de mannen en jongens aan… maar haar avontuur krijgt een andere wending dan ze verwacht als ze oog in oog komt te staan met een woedende mammoet.
Op de vlucht raakt Atta de weg kwijt en belandt bij een Neandervolk. Ze wordt warm ontvangen door de vrouw die de stam leidt. Iets té warm zelfs… het lijkt wel of ze haar niet meer wil laten gaan.
Recensie: Kristof Smeyers – Wolf: wildernisgeschiedenis
*** 3/5
De wolf, de meest gevreesde jager van onze contreien, hangt dan wel niet langer rond in de schaduwen van de bosrand, hij doet dat des te meer in onze verbeelding: als een likkebaardend, kwijlend beest met blikkerende tanden en boosaardige ogen. Van dat sprookjesdier, die grote boze wolf, waren we eindelijk verlost. Dankzij al net zo sprookjesachtige jagers, maar vooral dankzij de doortastendheid waarmee we onze laatste resten wildernis vernielden.
Nu wolven zich weer in onze verkavelde uithoek wagen, duiken ook oude angstbeelden weer op. Laten wolvensympathisanten zich al te gemakkelijk in de luren leggen door een monster in schaapskleren, of trekken critici nodeloos aan de alarmbel? Vanwaar die ambigue relatie tussen wolf en mens?
Om die vraag te beantwoorden, en om ons onze gedeelde toekomst te kunnen verbeelden, is een zicht op de natuur- en cultuurhistorische relatie van wolven en mensen onontbeerlijk.
Recensie: Peter Friehling – Airfryer kookboek
*** 3/5
Het imago van de airfryer is de afgelopen periode 180 graden gekanteld: van ‘slank’ frituuralternatief tot een wonderoventje waarmee je in een relatief korte tijd − en dus energiebesparend − van alles kunt bereiden. Maar wat dan allemaal en hoe? Peter Friehling laat in het Airfryer kookboek zien wat de ontelbare mogelijkheden zijn om de airfryer optimaal te benutten.
Stof je airfryer maar af en vergeet de bitterballen en patat. Met duidelijke instructies, en ook vooral wat je maar beter kunt laten, geeft Airfryer kookboek tientallen recepten waarmee je aan de slag kan. Van bistro- en eetcafégerechten als quiche, cordon bleu en tarte tatin tot en met Aziatische, Midden-Oosterse en Latijns-Amerikaanse toppers.
Recensie: Italo Calvino – Onzichtbare steden
**** 4/5
Marco Polo brengt verslag uit van zijn reizen door het Tataarse rijk van zijn gastheer, de machtige keizer Kublai Khan. Gaandeweg beseft de keizer dat de beschreven steden niet uit steen en staal, maar uit ideeën en fantasieën bestaan, die alle indirect verwijzen naar Marco Polo’s eigen stad Venetië. De bevindingen van de ontdekkingsreiziger en de interpretaties van de keizer worden verweven in een bloemrijke beschrijving van onzichtbare droomsteden.
Recensie: Joseph Nguyen – Krijg grip op je denken
**** 4/5
Wil je leren hoe je angst, onzekerheid en zelfsabotage kunt overwinnen en een gelukkig leven kunt leiden?
In Krijg grip op je denken laat bewustzijnscoach Joseph Nguyen zien dat ons denken invloed heeft op hoe we ons voelen en dat het de belangrijkste oorzaak is van al ons lijden. We zijn geneigd om volledig in onze denkwereld op te gaan en niet in de werkelijkheid te leven. Als we ons eenmaal realiseren dat ons denken de wereld en onze gevoelens kleurt, kunnen we dat loslaten en ontstaat er ruimte voor geluk.
Recensie: Aimie K. Runyan – De school voor perfecte bruiden
**** 4/5
Duitsland, 1939. Hanna’s oom en tante zijn ambitieus en koppelen hun nichtje tegen haar zin aan een SS-officier. Om een goede nazibruid te worden, wordt ze naar een ‘school voor bruiden’ gestuurd.
De Joodse Mathilde probeert wanhopig haar ongeboren baby te beschermen. Als Hanna ontdekt dat Mathilde in de buurt van de bruidsschool ondergedoken is, besluit ze haar te helpen. Maar zelfs als het de twee vrouwen lukt om hun geheim te bewaren; wat voor toekomst wacht Tilde en haar kind?
Recensie: Stichting Oma’s soep – Oma’s klassiekers
***** 5/5
In Oma’s klassiekers delen de leukste oma’s (en enkele culinaire opa’s) hun beste recepten en vertellen ze de persoonlijke verhalen die achter hun favoriete klassiekers schuilgaan. Sommige klassiekers zijn al jaren onveranderd, andere hebben juist een moderne twist gekregen. Maak oma Maggy’s heerlijke Gelderse omelet of duik de keuken in om de superlekkere boterkoek van oma Froukje op tafel te toveren. Bereid de heerlijke garnalencocktail van oma Adrie als voorgerecht, serveer romige aardappelpuree bij de gevulde varkenshaas van opa Hans en sluit af met oma Clara’s smakelijke stoofpeertjes met vanille-ijs. Voor ieder moment op de dag is er wel een klassieker om op tafel te zetten. Met de trucs en tips van deze oma’s en opa’s kun je je nostalgische hart ophalen en zet je gegarandeerd een overheerlijk gerecht op tafel!
Recensie: Aefke ten Hagen – Je gaat toch geen gekke dingen doen?
**** 4/5
Je zal het maar hebben, een bipolaire stoornis. Het ene moment spring je vrolijk met roze geverfde haar in het rond en het volgende moment slaat de depressie toe en kan je niks meer. Francis, getrouwd en moeder van twee kinderen, weet er alles van. Ondanks dat haar man en kinderen soms gillend gek van haar worden, is er veel liefde in het gezin.
Hoe het Francis lukt om haar leven en dat van de mensen in haar omgeving leefbaar te houden, beschrijft ze in dit openhartige verhaal. Haar tips en trucs (waarvan het succes niet verzekerd is) zorgen voor een lach en een traan op je gezicht.
Recensie: Kerri Maniscalco – De prins van trots (Koninkrijk der zonden #2)
**** 4/5
Eén zus. Twee duistere prinsen. Oneindig veel bedrog, met een vleugje wraak… Welkom in het Koninkrijk der Zonden.
Nadat ze haar ziel heeft verkocht om koningin van de Verdorvenen te worden, reist Emilia naar de Zeven Cirkels met de charmante prins van Toorn, waar ze kennismaakt met een verleidelijke wereld vol duisternis en illusie. Ze belooft zichzelf het hoofd koel te houden en alles op alles te zetten om haar geliefde zus Vittoria te wreken… Zelfs als dat betekent dat ze het aanzoek van de prins van Trots, de koning der demonen, zal moeten accepteren.
De eerste regel aan het hof van de Verdorvenen is: vertrouw niemand. En door de achterbakse prinsen, luxueuze paleizen, mysterieuze feestuitnodigingen en tegenstrijdige aanwijzingen naar wie haar tweelingzus werkelijk heeft vermoord, voelt Emilia zich eenzamer dan ooit. Kan ze Toorn, haar voormalig bondgenoot, wel vertrouwen, of houdt hij gevaarlijke geheimen achter over wie hij echt is?
Recensie: Koen de Jong – Tem je brein
**** 4/5
De oefening lijkt zo simpel, maar bijna niemand kan het. Iedere keer als Koen de Jong voor een groep staat (en dat gebeurt geregeld) neemt hij twee minuten de tijd om de oefening te doen. Na twee minuten is het altijd hetzelfde liedje: nee, het is niet gelukt. Ook jij kunt het vermoedelijk niet. Koen vraagt je niet om de oefening nu te doen, want niemand doet een oefening die je de aanbiedingstekst van een boek leest, maar hij laat je graag even weten welke oefening het is:
Doe je ogen dicht en observeer je ademhaling in de denkbeeldige driehoek die begint boven je bovenlip en het gebied bestrijkt van je neusvleugels. Je hoeft je ademhaling niet te tellen, je hoeft niets te veranderen, het enige dat je hoeft te doen is je ademhaling observeren. Slechts twee minuutjes.
Waarom kan niet niemand dit? Het kan tien seconden duren, een halve minuut of een minuut, maar ergens in die twee minuten plopt er een gedachte op en ben je niet meer bezig met het observeren van je ademhaling.
Nu wordt het interessant. Want wie bepaalt welke gedachte opplopt en heb je zelf invloed op die gedachte?
Recensie: Anjet Daanje – Suikerbeest
**** 4/5
De media creëert een schijnveiligheid door hem af te schilderen als een psychopaat, als een beest dat je direct als afwijkend zult herkennen als je hem op straat passeert.
Maar in werkelijkheid kan hij in de rij voor de kassa van de supermarkt achter je staan, als de deurbel gaat kan hij het zijn, en ook al zie je hem en praat je zelfs met hem, je zult hem niet herkennen. Hij woont gewoon in een rijtjeshuis, heeft een goede baan als salesmanager bij een suikerfabriek, houdt van netheid, van films met Ingrid Bergman, en heel veel van zijn vrouw.
Maar hij is de Rutger Jaspers, seriemoordenaar.