non-fictie
Tag
Recensie: Coen Verbraak – De Molukkers – een vergeten geschiedenis
***** 5/5
In het voorjaar van 1951 kwamen 12.500 Molukkers per schip naar Nederland. Ze zouden hier maar tijdelijk blijven. Gaandeweg werd echter duidelijk dat ze niet zouden terugkeren naar hun thuisland. Ze werden aanvankelijk ondergebracht in kampen, waaronder het beruchte Wester-bork. Terwijl het merendeel probeerde er hier wat van te maken, koesterden velen het verlan-gen naar huis. Een groot deel had als KNIL-soldaat deelgenomen aan de Dekolonisatieoorlog en hun leven in de waagschaal gesteld voor Nederland – het land dat hen nu zo in de steek liet. Men voelde zich verraden, een gevoel dat bij sommigen leidde tot gewelddadig verzet. Nu, zeventig jaar na de aankomst van deze groep Molukkers, vertelt Coen Verbraak de geschiedenis van deze bijzondere groep. De stemmen van drie generaties vertellen samen een indringend en aangrijpend verhaal.
Recensie: Eva Taylor – Tazelaar – Sabines oorlog
***** 5/5
Sabine had een onbezorgde jeugd. Ze hield van feestjes en ze zeilde graag. Ze was bevriend met Erik Hazelhoff Roelfzema, de latere Soldaat van Oranje. Toen de oorlog uitbrak rolde ze via hem het verzet in. Maar ze werd verraden en talloze malen gewelddadig verhoord. Velen van haar vrienden werden geëxecuteerd, zij werd als Nacht und Nebel-gevangene via Kamp Amersfoort en Ravensbrück uiteindelijk naar Mauthausen gestuurd.
Eva, Sabines dochter, vindt na haar moeders dood een archief, met daarin liefdesbrieven van piloot Taro, die met zijn Spitfire neerstortte, en van Sabines tweede geliefde Gerard, die door de Duitsers werd geëxecuteerd. Ze vindt piepkleine briefjes van Sabine, die ze vanuit de gevan-genis stiekem aan haar moeder stuurde. En ze stuit op een stapel hartstochtelijke, maar ook angstaanjagende liefdesbrieven van ene Gebele, een Duitse beroepscrimineel die haar in Mau-thausen het leven zou redden. Aan de hand van al deze documenten reconstrueerde Eva het nooit eerder vertelde en aangrijpende verhaal van Sabines oorlog.
Recensie: Gabriëlle Hoppenbrouwers – Familiezaken
*** 3/5
Gabriëlle Hoppenbrouwers is officier van justitie. De wereld achter spraakmakende krantenberichten komt dagelijks in haar werk voorbij: jeugdcriminaliteit, roofovervallen, zedenzaken en ernstige verkeersongevallen. In Familiezaken schrijft ze over hoe het er in de rechtszaal aan toegaat, de moeilijke gesprekken die ze voert met nabestaanden en de vaak schrijnende familieomstandigheden van jonge verdachten. Maar een officier van justitie is ook een mens. Wanneer haar broer ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, zet dat voor haar zelf de verhoudingen in haar eigen familie in perspectief. Een confronterende ervaring, die haar terugvoert naar de vroege dood van haar vader. In Familiezaken schrijft Hoppenbrouwers open en eerlijk over hoe haar werk en persoonlijk leven voortdurend met elkaar vervlochten raken – haar alleenstaand moederschap en de volle werkdagen, het verlies van haar broer en de zware delicten waar ze mee te maken krijgt. Een ontroerend, indringend en herkenbaar verhaal van een bevlogen officier.
Recensie: Marcel van Roosmalen – Mijn legendarische moeder overleeft alles
**** 4/5
Wanneer de moeder van Marcel van Roosmalen na een val niet terug kan keren naar het ouderlijk huis, en onderdak vindt in een verpleegtehuis in Velp, lijkt een rustige periode voor haar en haar kinderen aan te breken. Totdat in maart 2020 de coronapandemie om zich heen grijpt. Het verpleegtehuis wordt ontruimd vanwege de vele positief geteste bewoners en moeder Van Roosmalen wordt getransporteerd naar de bossen bij Groesbeek. Het gevolg is dat ze niet meer weet waar ze is en wie ze is. Ze mag ook geen bezoek ontvangen, er is alleen nog ruimte voor een ‘zwaaimoment’ met familieleden. Al heeft ze geen idee meer wie er staan te zwaaien. En dat is nog maar het begin.
Recensie: Katrín Gudmundsson – De juf die geen juf is
**** 4/5
Katrín Gudmundsson beschrijft op aangrijpende en rake wijze de verborgen leefwereld van de jongeren die zij heeft begeleid in het onderwijs. De lezer wordt meegenomen naar de vaak pijnlijke situatie van de jongere. Ze beschrijft niet alleen hun kwetsbare kant, maar ook die van het systeem en haarzelf.
Recensie: Daniel J. Levitin – Hoe ouder, hoe beter
** 2/5
In Hoe ouder, hoe beter leert de bekroonde bestsellerauteur en neurowetenschapper dr. Daniel J. Levitin ons anders na te denken over ouder worden. Je levensstijl bepaalt de kwaliteit van je oude dag en daar heb je zelf controle over. Levitin geeft talloze tips over wat je op elk moment in je leven kan doen om goed oud te worden op basis van de laatste wetenschappelijke inzichten. Versnellen in plaats van vertragen bijvoorbeeld, volgens de vijfentachtigjarige Jane Goodall, die nog steeds veldwerk in Tanzania doet. En met volle overgave opgaan in je bezigheden beschermt je tegen cognitieve achteruitgang en lichamelijke ziekten, volgens Paul Simon. Ouder worden levert je voordeel op in plaats van dat het tegen je werkt. Het is een levensfase als alle andere, waarin je gaven door jaren van oefening veel beter ontwikkeld zijn en die je nog altijd verder kan ontplooien. Hoe ouder, hoe beter is meer dan een gids voor in iedere levensfase. Het is de ultieme sleutel naar geluk en gezondheid voor de rest van je leven.
Recensie: Frank de Bont – Komt een dokter bij de koe
***** 5/5
In deze bundel maakt de lezer kennis met de intrigerende wereld van dierenarts Frank de Bont. Ooit gehoord van de slurfspoeling of het puntig kaalkopje? En wist u dat het heel slecht gaat met de schaamluis? Op een vlotte en beeldende manier schrijft hij over alledaagse dingen en met een flinke dosis humor wordt de lezer het verhaal ingezogen. Hij schrijft ontroerend over zijn dove hond en als de lezer de ogen sluit staan ze naast hem als hij de stier castreert. Zijn favoriete Feyenoord komt aan bod, net als de terror-oehoe en de kakzak. Wist u trouwens dat sherry goed is voor de lijn? De verhalen zijn doorspekt met informatieve weetjes en dat maakt het grappig en leerzaam tegelijk.
Recensie: Frank de Bont – De konijnen kozen het hazenpad
***** 5/5
Wel eens gehoord van Benjamin de buidelwolf? Of van de larf die in een slak woont? Frank vertelt over een pupje dat tegen zijn broekspijp pieste en hoe hij moest zien te bewijzen dat een malamute een schaap had doodgebeten. Wist u dat het op een gemiddelde koeienvlaai superdruk is? Frank windt zich op over de Oostvaardersplassen, schrijft aandoenlijk over zijn opgroeiende dochter en geniet van de kolibrivlinders in Italië.
Einstein zei ooit: ‘Logica brengt je van A naar B. Verbeelding brengt je overal.’ Dat tekent de schrijfsels van Frank eigenlijk het beste. Op een grappige en informatieve manier maakt hij bruggetjes die er eigenlijk helemaal niet zijn.
Recensie: Diane Ackerman – Antonina’s dierentuin
* 1/5
Met hun dierentuin in Warschau als dekmantel weten Antonina en haar man meer dan driehonderd joden uit handen van de nazi’s te houden door hen te verbergen in lege dierenverblijven. Diane Ackerman baseerde dit waargebeurde verhaal op archieven en dagboeken. In 2017 werd het prachtig verfilmd als The Zookeeper’s Wife.
Recensie: Leon Verdonschot – Rico
*** 3/5
Van de ene overwinning naar de andere … Ricardo (‘Rico’) Verhoeven werd door Leon Verdonschot een tijd lang gevolgd om te aanschouwen hoe zijn professionele leven er uit ziet. En om een inkijk te krijgen in de persoon van Rico. Wat vertellen de familieleden van Rico? Wat kenmerkt Rico in de ring en daarbuiten? In veel kleine hoofdstukjes krijgt de lezer langzaamaan een idee. Verder geeft de auteur talrijke en humoristische gebeurtenissen weer uit het dagelijks leven van Rico, thuis en in zijn vrije tijd.
Recensie: Dave Eggers – De Monnik van Mokka
**** 4/5
Mokhtar Al-Khansali had het nog nooit opgemerkt. Zijn vriendin wel; zij wijst Mokhtar op een standbeeld van een Jemeniet met een grote kop koffie aan de overkant van de luxe woontoren, waar Mokhtar dagelijks werkt. Zij wil Mokhtar pushen om iets serieus met zijn carrière te gaan doen. Hij begint zich daarop in de oorsprong van koffie te verdiepen en ontdekt dat de roots van de koffieproductie en -handel in Jemen liggen. Mokhtar wint advies in en besluit om de koffie-industrie in Jemen een nieuw leven in te blazen. In mei 2014 reist hij met een koffie-expert af naar het politiek onrustige Jemen voor onderzoek ter plaatse, ondanks een negatief reisadvies van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Mokhtar bezoekt meerdere koffieboeren in de meest afgelegen gebieden van Jemen en ziet dat zij fouten maken bij de productie. Van veel koffieboeren neemt hij een sample koffie mee om deze te analyseren in de Verenigde Staten. De kwaliteit van de koffie blijkt erg tegen te vallen, op de bonen van slechts een koffieboer na, die is van uitzonderlijke kwaliteit. Hij besluit daarop investeerders te zoeken en terug te gaan naar Jemen om de koffie van de koffieboeren te verbeteren en te exporteren. Echter, de Houthi’s blijken inmiddels de macht te hebben overgenomen, waarop Saoedi’s het land bombarderen en volksmilities in opstand komen. De Amerikaanse ambassade wordt gesloten en Amerikaanse staatsburgers worden niet gerepatrieerd. Met een Samsonite-koffer vol koffiebonen moet Mokhtar het land zien te ontvluchten…
Recensie: Elly Clabbers – Ziekte als geneesmiddel
*** 3/5
Toen schrijfster Elly Clabbers hoorde dat ze kanker had, moest ze denken aan een zin die ze vaak had gelezen in Een cursus in wonderen: ‘Er is geen lichaam.’ Maar, zo vroeg ze zich af, hoe kan iets wat niet bestaat ziek zijn? De bewering van de Cursus dat ziekte een projectie is van schuld en boete op het lichaam, bracht haar in de verleiding het boek voor gezien te houden. Ze overwon echter haar weerstand en ontdekte stapje voor stapje wat de Cursus met deze uitspraak – en daarmee samenhangende verklaringen: ‘Er is geen wereld’ en ‘Buiten jou is er niets’ – bedoelt. Zo werd haar ziekte een middel dat haar werkelijke genezing bracht. In dit boek beschrijft ze haar leerproces, in de hoop zowel studenten als belangstellende van Een cursus in wonderen behulpzaam te zijn bij de studie en toepassing daarvan.